Ξένος ἀλλά εὐγνώμων!
«Ἔπεσεν ἐπί πρόσωπον παρά τούς πόδας αὐτοῦ (τοῦ Ἰησοῦ) εὐχαριστῶν αυτῷ»!
Κραυγή πόνου! Κραυγή σπαρακτική ἀπό δέκα φωνές βραχνές δυστυχισμένων ἀνθρώπων, καταπληγιασμένων, παραμορφωμένων, φτάνει στήν ἀκοή τοῦ Ἰησοῦ.
Γυρίζει. Τούς βλέπει μέ συμπάθεια θεϊκή. Δείχνει στοργή νά τούς ἀκούσει.
Τί τοῦ ζητᾶνε;
«Ἰησού ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς»
- Κύριε Ἰησοῦ, κᾶνε τό ἔλεός σου σέ μας.
Ἀλλά τί ἔλεος;
Τί ἄλλο! Ζητᾶνε νά τούς χαρίσει τήν ὑγεία τους, πού τήν ἔχουν χάσει ἀπό τήν τρομερή ἀρρώστια, τή λέπρα! Αὐτή τούς ἔχει παραμορφώσει μέ πρηξίματα καί πληγές. Ἐξαιτίας τῆς τούς ἔχουν ἀπομονώσει. Γι' αὐτό καί στόν Κύριο φωνάζουν ἀπό μακριά καί δέν πλησιάζουν. Ἄνεργοι πλανιοῦνται στίς ἐρημιές μακριά ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἔχουν στερηθεῖ καί τά πιό ἀγαπητά τους πρόσωπα, γονεῖς, συζύγους, ἀδέλφια κι αὐτά τά πολυαγαπημένα τούς παιδιά!
Ὁ Κύριος τους βλέπει ὅλους μέ ἀπέραντη στοργή.
- Πηγαίνετε, εἶπε, στούς ἱερεῖς νά δείξετε τό σῶμα σας, γιά νά βεβαιώσουν ἐκεῖνοι - σύμφωνα μέ τή διάταξη τοῦ νόμου - ἄν ἔχετε γίνει καλά.
Πείστηκαν ὅλοι καί ξεκίνησαν. Καθώς πήγαιναν, ἐνίωσαν τήν ἐπίδραση τοῦ λόγου τοῦ Ἰησοῦ. Τό σῶμα τούς θεραπεύτηκε. Τό δέρμα τούς καθάρισε τέλεια ἀπό τή λέπρα. Ἐνίωσαν γεροί, δυνατοί!
Ἀλλά γιά δές τώρα τί περίεργα πού φέρονται!
Ἐνῶ πρίν ὅλοι τους, καί οἱ δέκα, συντροφεμένοι στόν πόνο τούς φώναζαν παρακαλώντας τόν Ἰησοῦ νά τούς θεραπεύσει, τώρα στή χαρά τούς σκορπίζουν. Ἕνας μονάχα ξεχωρίζει καί παίρνει τό δρόμο τοῦ γυρισμοῦ δοξολογώντας τόν Θεό, πού τόν ἔκανε καλά.
Ἔρχεται τρέχοντας νά βρεῖ τόν Ἰησοῦ. Τά πόδια του, τά πρίν πληγιασμένα, πού δέν τά 'νίωθε, γιατί ἦταν μουδιασμένα σάν ξερά, τρέχουν δυνατά καί γρήγορα. Τρέχει κι ὅλο φωνάζει: "Δόξα σοί, Κύριε! Δόξα σέ σένα Παντοδύναμε Θεέ!".
Σάν ἔφτασε στόν Κύριο - πηγαίνει κοντά Τοῦ - πέφτει στά πόδια Του μέ τό πρόσωπο κάτω, μπρούμυτα, καί δέν παύει νά λέει ὁλοθερμό τό «εὐχαριστῶ» του.
Εἶναι ὁ Μέγας Εὐεργέτης του κι ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ προσφέρει σάν εὐωδιαστό λουλούδι, τήν εὐγνωμοσύνη του: «Σέ εὐχαριστῶ, Κύριε, πού μέ γιάτρεψες, ἄς εἶναι τρισδοξασμένο τό ὄνομά Σου!...»
Κι αὐτός ἦταν Σαμαρείτης! Λιγότερο φωτισμένος ἀπό τούς Ἰουδαίους.
- Δέν καθαρίστηκαν καί οἱ δέκα; ρώτησε ὁ Κύριος μέ ἀπορία δηλωτική της ἀγνωμοσύνης τους. Οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι; Χάθηκαν νά γυρίσουν πίσω νά δώσουν δόξα στό Θεό, ἐκτός ἀπό τοῦτον τόν ξένο;...
- Σήκω καί πήγαινε, λέει ὁ Κύριος στόν εὐγνώμονα Σαμαρείτη. Ἡ πίστη σου δέ θεράπευσε μόνο τό σῶμα σου. Ἔκανες καλή ἀρχή, πού θά σέ ὁδηγήσει καί στήν πνευματική σωτηρία.
Ἀλήθεια ποῦ εἶναι οἱ ἄλλοι ἐννέα; Γιατί δέ θυμήθηκαν νά γυρίσουν νά δοξολογήσουν τόν Θεό καί νά εὐχαριστήσουν τόν παντοδύναμο Εὐεργέτη τους;
Τούς συνεπῆρε ἡ χαρά τῆς θεραπείας τους! Ἔτσι εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Στόν πόνο μας, στίς δυσκολίες μᾶς καταφεύγουμε στό Σωτήρα Κύριο. Μά στή χαρά ξεχνᾶμε ὅτι τόν εἴχαμε παρακαλέσει νά μᾶς βοηθήσει. Καί δέν πηγαίνουμε νά σταθοῦμε εὐλαβικά μπροστά Του καί νά Τοῦ ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά τή θεϊκή Του ἀγάπη.
Καί οἱ εὐεργεσίες, πού δεχόμαστε ἀπό τό Θεό, εἶναι πλῆθος ἀμέτρητο! Πολλές μας εἶναι γνωστές. Μά εἶναι ἄπειρες αὐτές πού μᾶς μένουν ἄγνωστες. Τίς ξέρει μόνο Ἐκεῖνος. Ὅμως κι ἐμεῖς κάποτε στεκόμαστε ἀπορημένοι καί λέμε:
- Ἀλήθεια, πῶς σωθήκαμε τότε; Ποιός μᾶς ἔδωσε τήν ἔμπνευση νά φύγουμε νωρίτερα ἤ καί ἀργότερα; Ἤ νά ἀλλάξουμε θέση καί ἔτσι ν' ἀποφύγουμε τόν κίνδυνο;
Πόσοι δέν ἔχουμε σωθεῖ μέ τοῦ Πανάγαθου Κυρίου τήν παντοδύναμη ἐπέμβαση ἀπό πλήθους κινδύνους, πού μᾶς περικυκλώνουν! Ἄλλοτε σέ ὥρα ταξιδιοῦ ἤ τολμηροῦ παιχνιδιοῦ κι ἄλλοτε σέ ὥρα ἐπικίνδυνης δουλειᾶς ἤ καί σέ ἀπρόσμενες θεομηνίες: ἀνεμοθύελλες, σεισμούς, πλημμύρες...
Καί δέν εἶναι μόνο οἱ κίνδυνοι οἱ σωματικοί ἀπό ἀρρώστιες καί δυστυχήματα καί ξεγλιστρήματα θανάσιμα, πού μᾶς ἔσωσε ὁ Κύριος. Εἶναι προπάντων τά ἀνεπανόρθωτα πεσίματα τά ἠθικά ἀπό τά ὁποία μᾶς πρόλαβε ἀμέτρητες φορές καί μᾶς ἔσωσε ἀπό βέβαιο ψυχικό θάνατο. Μᾶς ἄναψε τό σῆμα τοῦ κινδύνου καί μᾶς γλίτωσε ἀπό ἀνθρώπους πού μᾶς κάνουν δῆθεν τό φίλο, γιά νά μᾶς παρασύρουν χωρίς νά τό καταλάβουμε μακριά ἀπό τό Σωτήρα Χριστό, μακριά ἀπό τήν οἰκογένεια. Νά μᾶς σπρώξουν ἔτσι εὔκολα στόν κατήφορο τῆς ἁμαρτίας μέ θολωμένο τό μάτι τῆς ψυχῆς μέ ἁλυσοδεμένη τή θέληση ἀπό τά ναρκωτικά, ἀπό τά οἰνοπνευματώδη ποτά, ἀπό τήν κατάπικρη γεύση τῆς ἁμαρτίας...
Μᾶς χαρίζει ἀκόμη ὁ Θεός τό θεῖο φωτισμό Του. Μέ αὐτόν κάθε παιδί, κάθε νέος προοδεύει ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία του στά μαθήματα καί ἀποκτᾶ διανοητική καί πνευματική μόρφωση. Προοδεύει στά γράμματα καί στήν ἀρετή...
Ἕνας μονάχα βρέθηκε νά γυρίσει καί νά εὐχαριστήσει τόν Κύριο; Οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι;
Τούς τράβηξε ὁ κόσμος. Οἱ ἄνθρωποι! Οἱ συγγενεῖς! Οἱ φίλοι...
Αὐτό συμβαίνει συχνά καί σέ μας. Δίνουμε πολλή προσοχή στή συμμετοχή τῶν ἀνθρώπων στή χαρά μας. Καί δέ σκεπτόμαστε τόν πρωταίτιο τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐτυχίας μας. Ξεχνᾶμε νά δοξολογήσουμε τό Θεό. Νά εὐχαριστήσουμε τό Σωτήρα Κύριο.
Καί νά! Βρισκόμαστε στήν ἀρχή τοῦ καινούργιου χρόνου. Πόσοι ἀπό ἐμᾶς ἄραγε διαθέσαμε λίγο χρόνο, γιά νά σκεφτοῦμε τίς πάμπολλες εὐεργεσίες πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός μέσα στό χρόνο πού πέρασε καί σέ μας καί σέ ὁλόκληρη τήν οἰκογένειά μας, τούς γονεῖς μας, τά ἀδέλφια μας;...
Σταθήκαμε νά Τόν εὐχαριστήσουμε ὁλοθερμά γιά ὅλες αὐτές;
Μία ἀνασκόπηση στά γεγονότα τοῦ περασμένου χρόνου θά εἶναι χρήσιμη, ἔστω κι ἄν εἶναι ἀργοπορημένη. Τά πλούσια θεϊκά δῶρα πού λάβαμε, θά μᾶς παρακινήσουν νά προσπέσουμε στόν Κύριο. Νά Τόν δοξολογήσουμε καί νά Τόν εὐχαριστήσουμε μέ ὅλη μας τήν ψυχή καί τήν καρδιά.
Ἡ εὐγνωμοσύνη μᾶς θ' ἀνοίξει τό δρόμο, γιά νά δεχθοῦμε ἀπό τόν Κύριο νέες εὐεργεσίες, πολλές καί πολυποίκιλες, ὑλικές καί πνευματικές.
Ἐκεῖνος καί τή ζωή μας θά προστατεύει καί τήν ψυχή μας θά σώζει ἀπό θανάσιμα ξεγλιστρήματα στούς δρόμους τῆς ἁμαρτίας.
Μέ τίς οὐράνιες δυνάμεις Του, τούς Ἁγίους Ἀγγέλους Του, θά μᾶς ὁδηγεῖ καί τό νέο χρόνο, κι ὅλα τά χρόνια της ζωῆς μας σέ δρόμους φωτεινούς της ἀληθινῆς ζωῆς, τῆς πραγματικῆς χαρᾶς καί εὐτυχίας.
Πηγή: https://www.xfd.gr