Παναγία Πορταΐτισσα - Ἱερά Μονή Ἰβήρων
Ἡ θαυματουργή Πορταΐτισσα, ἤ ἐξέχουσα μεταξύ τῶν θεομητορικῶν εἰκόνων τοῦ "Ἀθω, ἦταν ἀρχικά φυλαγμένη, καθώς διασώζει ἤ παράδοση, στή μικρασιατική Νίκαια. Μία εὐσεβής γυναίκα μέ τόν μοναχογιό τῆς τήν εἶχαν τοποθετήσει μέσα στήν ἰδιόκτητη ἐκκλησία τους καί τήν τιμοῦσαν.Στά χρόνια της δεύτερης εἰκονομαχίας Βασιλικοί κατάσκοποι ἀνακάλυψαν τήν εἰκόνα καί ἀπείλησαν τή γυναίκα πῶς θά τή σκοτώσουν ἄν δέν τούς δωροδοκήσει. Ἐκείνη ὑποσχέθηκε ὅτι τήν ἑπομένη θά τούς ἔδινε τά χρήματα. καί τή νύχτα, ἀφοῦ προσευχήθηκε μπροστά στήν εἰκόνα, τή σήκωσε μέ εὐλάβεια, κατέβηκε στήν παραλία καί τήν ἔριξε στή θάλασσα λέγοντας:
- Δέσποινα Θεοτόκε, ἐσύ ἔχεις τή δύναμη κι ἐμᾶς νά διασώσεις ἀπό τή ὀργή τοῦ Βασιλιᾶ, ἀλλά καί τήν εἰκόνα σου ἀπό τόν καταποντισμό.
Τότε πραγματικά ἔγινε κάτι θαυμαστό. Ἤ θαυματουργή εἰκόνα στάθηκε ὄρθια στά κύματα καί κατευθύνθηκε πρός τή δύση. Συγκινημένη ἤ γυναίκα ἀπό τό γεγονός γυρίζει στόν γιό της καί τοῦ λέει:
- Ἐγώ, παιδί μου, γιά τήν ἀγάπη τῆς Παναγίας εἶμαι ἕτοιμη νά πεθάνω. Ἐσύ νά φύγεις. Νά πᾶς στήν Ἑλλάδα.
Χωρίς ἀργοπορία τό παιδί ἑτοιμάστηκε καί ξεκίνησε γιά τή Θεσσαλονίκη, κι ἀπό κεῖ γιά τόν "Ἀθωνα, ὅπου ἔμονασε. Σάν μοναχός ἀσκήτεψε στόν τόπο ποῦ ἀργότερα ἱδρύθηκε ἤ μονή τῶν Ἰβήρων. Αὐτό ἦταν οἰκονομία Θεοῦ, γιατί ἔτσι πληροφορήθηκαν οἵ ἄλλοι μοναχοί τό ἱστορικό της θαυματουργῆς εἰκόνας. Πέρασε καιρός. Ὅ μοναχός ἀπό τή Νίκαια πέθανε, καί τό μοναστήρι τῶν Ἰβήρων ἱδρύθηκε καί ὁλοκληρώθηκε. Ἦταν βράδυ, ὅταν οἱ μοναχοί ἀντικρυσαν ἕνα παράξενο θέαμα: Ἕνα πύρινο στύλο ποῦ ξεκινοῦσε ἀπό τή θάλασσα κι ἔφθανε στόν οὐρανό. Τό ὅραμα συνεχίστηκε ἥμερες καί νύχτες. Κατεβαίνουν οἱ ἀδελφοί στήν παραλία καί βλέπουν μέ θαυμασμό στή βάση τοῦ πύρινου στύλου μία εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Ὅσο ὅμως τήν πλησίαζαν ἐκείνη ἀπομακρυνόταν. Συγκεντρώθηκαν τότε στήν ἐκκλησία καί παρακάλεσαν μέ δάκρυα τόν Κύριο νά χαρίσει στό μοναστήρι τούς τόν ἀνεκτίμητο αὐτό θησαυρό. Μεταξύ τῶν μοναχῶν ὑπῆρχε ἕνας εὐλαβής ἀσκητής, ποῦ λεγόταν Γαβριήλ. Σ' αὐτόν παρουσιάζεται ἤ Παναγία καί τοῦ λέει:
- Νά πεῖς στόν ἡγούμενο καί στούς ἀδελφούς ὅτι θά σᾶς παραδώσω τήν εἰκόνα μου, γιά νά σᾶς προστατεύει. Θά μπεῖς κατόπιν στή θάλασσα, θά περπατήσεις πάνω στά κύματα, κι ἔτσι θά καταλάβουν ὅλοι τήν εὔνοιά μου γιά τό μοναστήρι σας.
Ἔτσι κι ἔγινε. Ὅ π. Γαβριήλ περπάτησε πάνω στή θάλασσα σάν σέ στερεά γῆ, παρέλαβε μέ εὐλάβεια τή θαυματουργή εἰκόνα καί ἐπέστρεψε στήν παραλία. Ἐκεῖ συγκεντρωμένοι ὅλοι οἱ μοναχοί της ἐπιφύλαξαν τιμητική ὑποδοχή. Ὕστερα τήν παρέλαβαν καί τήν τοποθέτησαν στό Ἱερό βῆμα τοῦ καθολικοῦ. "Ὅταν τήν ἑπομένη ὅ ἐκκλησιαστικός πῆγε ν' ἀνάψει τά καντήλια, ἤ εἰκόνα ἔλειπε. Ἐρεύνησε παντοῦ καί τήν ἀνακάλυψε στό τεῖχος, πάνω ἀπό τήν πύλη τῆς μονῆς. Τήν ἐπανέφεραν στό καθολικό, ἀλλά ἤ εἰκόνα ἔφυγε καί πάλι. Αὐτό ἐπαναλήφθηκε πολλές φορές. Τέλος ἤ Παναγία παρουσιάζεται στόν γέροντα Γαβριήλ καί τοῦ λέει:
- Νά πεῖς στούς ἀδελφούς νά μή μ' ἐνοχλοῦν. Δέν ἦρθα ἐδῶ νιά νά φυλάγομαι ἀπό σας, ἀλλά νά σᾶς φυλάω. Ὅσοι ζεῖτε στό Ὅρος τοῦτο ἐνάρετα, νά ἐλπίζετε στήν εὐσπλαχνία τοῦ Υἱοῦ μου. Γιατί, ὅσο ὑπάρχει ἤ εἰκόνα μου μέσα στή μονή σας, ἤ χάρη καί τό ἔλεός Του θά σᾶς ἐπισκιάζουν πάντοτε. Ὕστερα ἄπ' αὐτό οἵ μοναχοί ἔχτισαν παρεκκλήσι κοντά στήν πύλη κι ἐκεῖ τοποθέτησαν τήν ἱερή εἰκόνα. Πράγματι ἤ Πορταΐτισσα, καθώς ὑποσχέθηκε, προστατεύει τή μονή καί οἰκονομεῖ κάθε τῆς ἀνάγκη
Ἤ θεραπεία τῆς πριγκίπισσας. Τό 1651 οἵ 365 Ἰβηρίτες μοναχοί δοκίμαζαν οἰκονομική στενότητα, γι' αὐτό ἀνέθεσαν στή Θεοτόκο νά μεριμνήσει γιά τή συντήρησή τους. Ἀμέσως ἤ φιλόστοργη Μητέρα ἔτρεξε νιά ἐξεύρεση πόρων μέ τό ἀκόλουθο χαριτωμένο θαῦμα. Ἐκείνη τήν περίοδο ἦταν βαριά ἄρρωστη ἤ κόρη τοῦ τσάρου τῆς Ρωσίας Ἀλεξίου Μιχαήλοβιτς. Τά πόδια τῆς ἦταν παράλυτα καί γιά τούς γιατρούς ἀθεράπευτα. Τή θλίψη τῆς πριγκίπισσας καί τῶν Βασιλέων γονέων τῆς ἔρχεται τώρα νά μεταβάλει σέ χαρά ἤ θαυματουργή Πορταΐτισσα. Παρουσιάζεται μία νύχτα στόν ὕπνο της, κι ἀφοῦ τῆς ἔδωσε θάρρος καί ὑποσχέθηκε νά τή θεραπεύσει τῆς λέει:
- Νά πεῖς στόν πατέρα σου νά φέρει ἀπό τή μονή τῶν Ἰβήρων τήν εἰκόνα μου τήν Πορταΐτισσα.
Τό πρωί ἤ ἄρρωστη διαβίβασε τήν ἐντολή κι ἀμέσως ξεκίνησε ἔκτακτη ἀποστολή, γιά νά μεταφέρει στούς Ἰβηρίτες μοναχούς τήν ἐπιθυμία τοῦ τσάρου. Ἐκεῖνοι φοβήθηκαν μήπως ἤ εἰκόνα δέν ἐπιστραφεῖ, καί ἀποφάσισαν νά στείλουν ἕνα πιστό ἀντίγραφο μέ τιμητική συνοδεία τεσσάρων ἱερομόναχων. Μόλις μαθεύτηκε ὅ ἐρχομός τῆς σεπτῆς εἰκόνας στή Μόσχα, ἤ πόλη ἀδείασε. Ὅλοι, βασιλεῖς καί λαός, ἔτρεξαν νά τήν προϋπαντήσουν.
Στ' ἀνάκτορα ὅμως ἤ πριγκίπισσα κειτόταν στό κρεβάτι, χωρίς νά γνωρίζει τίποτε. Κάποια στιγμή ζήτησε τή μητέρα της καί τότε πληροφορήθηκε τό μεγάλο γεγονός.
- Τί; φώναξε. Ἔρχεται ἤ Παναγία, κι ἔμενα μέ ἄφησαν ἐδῶ; Πηδᾶ ἀμέσως ἀπό τό κρεβάτι, ντύνεται καί τρέχει νά ὑποδεχθεῖ κι ἐκείνη τήν Παναγία. Ὅ κόσμος εἶδε τήν παράλυτη πριγκίπισσα νά τρέχει καί τά ἔχασε. Ἤ συγκίνηση κορυφώθηκε, ὅταν ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἔφθασε ἤ ἁγία εἴκονα κι ἔγινε ἤ τελετή τῆς ὑποδοχῆς καί τῆς προσκυνήσεως.
- Μεγαλειότατε, εἶπαν οἵ ἀπεσταλμένοι, προσφέρουμε τή σεπτή αὐτή εἴκονα σάν δῶρο στό εὐσεβές ρωσικό ἔθνος.
- Σᾶς εὐχαριστῶ, εἶπε συγκινημένος ὅ τσάρος.
Σέ ἔνδειξη τῆς εὐγνωμοσύνης μου σᾶς παραχωρῶ μία ἀπό τίς καλύτερες μονές τῆς πρωτεύουσας, τόν ἅγιο Νικόλαο. Ἐπίσης ἐτήσιο ἐπίδομα ἀπό 2.500 ρούβλια, ἀτέλεια σέ ὅ,τι εἰσάγετε καί ἐξάγετε ἀπό τή χώρα μου, καθώς καί δωρεάν μετακίνηση τῶν ἀπεσταλμένων σας. Τό μετόχι αὐτό παρέμεινε στήν κυριότητα τῆς μονῆς Ἰβήρων μέχρι τό 1932 καί τῆς ἐξασφάλιζε τόσες προσόδους, ὥστε κάλυπτε ὅλες σχεδόν τίς ὑλικές της ἀνάγκες.
- Πηγή: https://www.monastiriaka.gr/index.php?newsid=78964#sthash.FJwpuhyt.dpuf