Μόνο αὐτό πού βγαίνει ἀπό τό στόμα μας μᾶς κάνει ἀκάθαρτους
Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας
«Οὐδέν ἐστιν ἔξωθέν του ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτόν ὁ δύναται αὐτόν κοινῶσαι, ἀλλά τά ἐκπορευόμενα ἐστί τά κοινούντα τόν ἄνθρωπον» (Μρ. 7, 15). Αὐτά τά λόγια του Χριστοῦ οἱ ἄνθρωποι πού δέν θέλουν νά νηστεύουν τά ἑρμηνεύουν μέ τόν δικό τους τρόπο. Λένε πώς δέν ὑπάρχουν φαγητά ἀκάθαρτα, γι' αὐτό καί δέν νηστεύουν. Εἶναι σωστό αὐτό ποῦ λένε;
Ὄχι, καθόλου δέν εἶναι σωστό. Λέγοντας αὐτό ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία δέν ἐννοεῖ ὅτι ὑπάρχουν φαγητά πού κάνουν τόν ἄνθρωπο ἀκάθαρτο, ὅτι ὑπάρχουν τρόφιμα ἀκάθαρτα. Τίποτα ἀπ' αὐτά πού δημιούργησε ὁ Θεός δέν εἶναι ἀκάθαρτο, ὅλα εἶναι καθαρά καί καλά λίαν», ἄν τά δεχόμαστε μέ εὐχαρίστηση, καί κανένα φαγητό πού μπαίνει στό στόμα μας δέν μᾶς κάνει ἀκάθαρτους, διότι τίποτα πού μπαίνει στόν ἄνθρωπο ἀπό ἔξω δέν μπορεῖ νά τόν κάνει ἀκάθαρτο.
Ποιά εἶναι αὐτά ποῦ μπαίνουν μέσα μας; Εἶναι οἱ ἐπιδράσεις πού δεχόμαστε ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἄν οἱ ἄνθρωποι μᾶς βρίζουν, μᾶς προσβάλλουν, μᾶς ταπεινώνουν αὐτό δέν μᾶς κάνει ἀκάθαρτους. Ἄς τούς ἀφήσουμε νά μᾶς βρίζουν, νά μᾶς κακολογοῦν καί νά μᾶς συκοφαντοῦν, δέν πρέπει αὐτό νά μᾶς ἐνοχλεῖ καί νά μᾶς κάνει ἀκάθαρτους. Μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους ἐκεῖνα πού βγαίνουν ἀπό μέσα μας.
Ποιά εἶναι αὐτά ποῦ βγαίνουν ἀπό μέσα μας;
Πρῶτα ἀπ' ὅλα εἶναι τά λόγιά μας. Ἄν τά λόγια αὐτά εἶναι ἄσχημα, ἄν τό στόμα μας, μέ τό ὁποῖο λαμβάνουμε τό ἄχραντο Σῶμα καί τό τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἀνοίγει γιά νά λέμε διάφορες βρισιές καί αἰσχρολογίες, αὐτό μας κάνει ἀκάθαρτους. Ὁ ἄνθρωπος πού βρίζει, τόν ἑαυτό τοῦ βρίζει, καί αὐτός πού συκοφαντεῖ τόν πλησίον του, τόν ἑαυτό τοῦ συκοφαντεῖ καί φανερώνει μ' αὐτό τόν τρόπο τήν ρυπαρότητα καί τήν ἀκαθαρσία τῆς ψυχῆς του. Αὐτός πού βρίζει, μιαίνει τόν ἑαυτό του καί ὄχι ἐκεῖνον πού βρίζει.
Μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους ὅλα ἐκεῖνα πού βγαίνουν ἀπό μέσα μας. Καί ἀπό μέσα μᾶς βγαίνουν ὄχι μόνο τά λόγια ἀλλά καί οἱ πράξεις καί γενικά ὅλη ἡ συμπεριφορά μας. Τά λόγια, τά ἔργα, ἀκόμα τό βλέμμα μᾶς φανερώνουν τήν κατάσταση πού βρίσκεται ἡ ψυχή μας. Ἄν τά λόγιά μας εἶναι γεμάτα κακίες καί συκοφαντίες, ἄν τά ἔργα μας δέν εἶναι καθαρά καί ὅλη ἡ συμπεριφορά μᾶς δείχνει τήν κακία, τήν ὑπερηφάνεια, τή μεγαλομανία καί τήν τάση νά προβάλλουμε τόν ἑαυτό μας, αὐτό μας κάνει ἀκάθαρτους.
Γινόμαστε ἀκάθαρτοι ὅταν ἡ ζωή μᾶς μοιάζει μέ τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, γιά τούς ὁποίους ὁ ἅγιος προφήτης Δαβίδ λέει στόν 72ο ψαλμό του: «Διά τοῦτο ἐκράτησεν αὐτούς ἡ ὑπερηφανία, περιεβάλοντο ἀδικίαν καί ἀσέβειαν ἑαυτῶν, ἐξελεύσεται ὡς ἐκ στέατος ἡ ἀδικία αὐτῶν, διῆλθον εἰς διάθεσιν καρδίας· διενοήθησαν καί ἐλάλησαν ἐν πονηρία, ἀδικίαν εἰς τό ὕψος ἐλάλησαν· ἔθεντο εἰς οὐρανόν τό στόμα αὐτῶν, καί ἡ γλώσσα αὐτῶν διῆλθεν ἐπί τῆς γής» (Ψά. 72, 6-9)
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἡ γλώσσα τούς εἶναι τόσο μεγάλη πού σαρώνει τήν γῆ. Ἄν λοιπόν εἴμαστε σάν τούς ἀνθρώπους πού περιγράφει στόν ψαλμό τοῦ ὁ προφήτης Δαβίδ, ἄν ἡ γλώσσα μᾶς σαρώνει τήν γῆ, ἄν οἱ πράξεις μᾶς φανερώνουν τήν ὑπερηφάνια, τήν ἔπαρση καί τήν ἀναισθησία, ἄν ὁ νοῦς μας δέν εἶναι συγκεντρωμένος καί γυρίζει παντοῦ, ἄν ὅλους τους ἀνθρώπους τούς εἰρωνευόμαστε, τούς συκοφαντοῦμε καί τούς κουτσομπολεύουμε, τότε κάνουμε τούς ἑαυτούς μᾶς ἀκάθαρτους.
Οἱ πράξεις μας αὐτές πού βγαίνουν ἀπό μέσα μας, ὄχι μόνο ἀπό τό στόμα μᾶς βγαίνουν, ἀλλά μέσα ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, ἀπό τό πνεῦμα μας καί ἀποκαλύπτουν στούς ἄλλους ἀνθρώπους τήν πνευματική μας ὑπόσταση. Τήν ἀκαθαρσία τοῦ πνεύματός μας τήν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Αὐτή μας κάνει ἀκάθαρτους. Οἱ ἄνθρωποι μᾶς βλέπουν μέσα στό θολό φῶς, μέσα στό σκοτεινό φῶς τῆς ψυχῆς μας. Αὐτό τό σκοτεινό φῶς μᾶς μιαίνει.
Ἀντίθετα πρέπει νά ζοῦμε καί νά ἐνεργοῦμε ἔτσι ὥστε νά ἐκπέμπουμε τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, τήν εὐωδία του καί ὄχι τήν κακία, τήν ὑπερηφάνεια, τήν ἔπαρση, τήν συκοφαντία, πού ὅλα αὐτά εἶναι ἀκαθαρσία. Αὐτό νά θυμόμαστε. Τίποτα ἀπ' αὐτά πού μπαίνουν μέσα μας ἀπό τό στόμα μας δέν μποροῦν νά μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους. Μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους αὐτά πού βγαίνουν ἀπό τό στόμα μας καί κάνουν φανερό στούς ἄλλους τό ἐσωτερικό μας εἶναι. Νά τό θυμάστε, νά εἶστε πράοι καί ταπεινοί γιά νά ἐκχέεται ἀπό μέσα σας τό Φῶς καί ἡ εὐωδία τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.
Πηγή: https://www.impantokratoros.gr