Με υπομονή
Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«…καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκᾶ 8,15)
Στὴ σημερινὴ Εὐαγγελική μας περικοπή, Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Κύριος μας μὲ τὴν γραφικώτατη Παραβολὴ Του μᾶς ἔδωσε νὰ ἐννοήσωμε, πῶς ἐνεργεῖ ὁ Λόγος Του στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Τὸν παρομοίασε, λοιπόν, μὲ σπόρο καὶ στὴ συνέχεια μᾶς περιέγραψε τὴν ἐπίδρασή του στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, πῶς ἀκριβῶς φυτρώνει καὶ ἀναπτύσσεται ὁ σπόρος, ἀνάλογα σὲ τί ἔδαφος θὰ πέση.
Καὶ ὅπως, ὅταν ὁ σπόρος βρῆ εὔφορο ἔδαφος, ριζώνει εὔκολα καὶ καρποφορεῖ, κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ ὅταν τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου γίνη εὐχαρίστως ἀποδεκτὸ ἀπὸ καλοπροαίρετους καὶ εὐγενεῖς ἀνθρώπους. Τότε τὰ ὡραῖα διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ἐξευγενίζουν τὶς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων, γίνονται ἔργα καὶ πράξεις. Στὴν περίπτωση αὐτή, ὅπως τόσο ὑπέροχα διετύπωσε ὁ Κύριός μας, οἱ τοιοῦτοι ἀκροατὲς τοῦ θεϊκοῦ καὶ σωτήριου Λόγου «καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ».
Τοῦτο ἀκριβῶς τὸ εὐχάριστο ἀποτέλεσμα εὔκολα παρατηροῦμε καὶ στὸ χῶρο τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας. Οἱ καλοί σύζυγοι «καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ». Δὲν εἶναι ἄνευ σημασίας, μὲ ποιές ἁπλὲς καὶ γραφικὲς εἰκόνες ἡ Ἁγία Γραφὴ παρομοιάζει τὴν οἰκογένεια. Μὲ ἀμπέλι παρομοιάζεται ἡ σύζυγος, μὲ μικρὰ ἐλαιόδενδρα τὰ παιδιά. «Ἡ γυνή σου, λέγει, ὡς ἄμπελος εὐκληματοῦσα… οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου…», (Ψαλμός 127,3).
Ἀλλά, ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε, τόσο τὸ ἀμπέλι ὅσο καὶ τὸ κτῆμα μὲ τὶς ἐλιές, δὲν δίνουν ἀμέσως καρπό. Ὑπομονετικὰ περιμένει καὶ ὁ ἀμπελουργὸς καὶ ὁ καλλιεργητὴς τῆς ἐλιᾶς μέχρις ὅτου νὰ τρυγήση τὰ σταφύλια ἤ νὰ συλλέξη τὸν ἐλαιόκαρπο. Ἔτσι περίπου θὰ συμβαίνη καὶ μὲ τοὺς συζύγους, ποὺ ἔρχονται μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ κτίσουν τὴν οἰκογένεια καὶ νὰ ἀπολαύσουν τὰ ἀγαθά της.
Ὅσο καλὴ διάθεση καὶ ἀγάπη νὰ ἔχουν, χρειάζεται πολλὴ ὑπομονὴ μέχρι νὰ καρποφορήσουν οἱ προσπάθειές των. Δὲν ζοῦν στὸν οὐρανὸ μεταξὺ ἀγγέλων. Δὲν εἶναι ἄϋλα ὄντα. Εἶναι, ὅπως διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, «σάρκα φοροῦντες καὶ κόσμον οἰκοῦντες». Γρήγορα δέ βεβαιώνονται, ὅτι τὸ «μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἀλλὰ ἡ σὰρξ ἀσθενής». Ὅπως καὶ τὸ ὅτι «ὁ κόσμος κεῖται ἐν τῷ πονηρῶ» (Α΄ Ιωάν. 5,19). Γι’ αὐτὸ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ὡς ἀνεπιθύμητοι ἐπισκέπτες ἐμφανίζονται τὰ διάφορα ἐμπόδια, τὰ ὁποία δυσχεραίνουν τὴν κοινὴ των ζωὴ καὶ δηλητηριάζουν κάποτε τὶς σχέσεις των.
Ἀδυναμίες, ἐλαττώματα, πάθη, κακὲς συνήθειες, κληρονομικὲς καὶ ἐπίκτητες, σὰν μανιτάρια δηλητηριώδη φυτρώνουν στὸν ἀγρὸ τοῦ συζυγικοῦ βίου. Πόσο λυποῦνται οἱ χριστιανοὶ σύζυγοι γιὰ τὸ φαινόμενο αὐτὸ! Ἐνῶ κοινὸς καὶ διάπυρος εἶναι ὁ πόθος των νὰ δημιουργήσουν μία χριστιανικὴ κατὰ πάντα καὶ εὐλογημένη οἰκογένεια! Πόσο μέμφονται τὸν κακὸ ἑαυτό τους!
Ἀλλὰ ἂς μὴ θλίβωνται ὑπερβολικὰ! Τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμά μᾶς διαφωτίζει ἐπαρκῶς. Ὁ σπόρος τῆς ἀληθείας, τὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου, ἀπαιτοῦν χρόνο, ὑπομονὴ γιὰ νὰ καρποφορήσουν. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ σπόρος στὰ σπλάγχνα τῆς γῆς, ποὺ παραμένει ὅλο τὸ χειμώνα, κρυμμένος στὸ χῶμα, καὶ δέχεται καὶ τὸ κρύο καὶ τὶς βροχὲς καὶ τὰ χιόνια καὶ τὶς παγωνιές, μέχρι νὰ ριζώση καὶ φυτρώση ξαφνικά τὴν ἄνοιξη.
Ὑπομονή, λοιπόν, ἀγαπητοὶ χριστιανοὶ σύζυγοι, ποὺ ζητᾶτε νὰ εὐαρεστήσετε στὸν Θεὸ καὶ ποὺ ποθεῖτε νὰ χαρῆτε μία εὐλογημένη οἰκογένεια. Ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ Ἀποστόλου ἀπευθύνεται πρωτίστως σὲ σᾶς. «Δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως Ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. 12, 1-2).
Σὺν τῷ χρόνῳ οἱ ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη θὰ ὑποχωροῦν. Θὰ μικραίνουν, σιγά-σιγὰ θὰ ἐξαφανίζωνται. Τὰ ζιζάνια ἀπὸ τὸν ἀγρὸ τῆς ψυχῆς θὰ ξερριζώνονται, τὰ ἄνθη τοῦ καλοῦ θὰ στολίζουν σιγά-σιγά τὴ ψυχή. Ἡ ἀγάπη θὰ γίνεται βαθύτερη, οἱ δεσμοὶ στερεώτεροι. Ὁ Χριστὸς ὁλονὲν καὶ καλύτερη θέση θὰ ἔρχεται νά παίρνη στὴ ζωή σας.
«Καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ». Κάθε καρποφορία φυσική, τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτεῖ χρόνο. Ὑπομονή. Μόνο καρποφορία γρήγορη, ἀφύσικη, ὅπως αὐτὴ ποὺ ἐπιχειροῦν ἐπιστήμονες σήμερα στοὺς διάφορους καρποὺς τῆς γῆς μέσα στά θερμοκήπια, βιάζοντας τούς νόμους τῆς φύσεως, γιά λόγους καθαρά οἰκονομικούς, πιό σωστά ἀπληστίας, αὐτή μόνο δὲν ξέρει τὴν ὑπομονή. Ἀλλά ἀκοῦτε, τί μᾶς λέγουν πάλι οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες; Οἱ καρποὶ αὐτοὶ τῆς ταχείας, παρά φύσιν, καρποφορίας, μᾶλλον κακὸ προξενοῦν στὴν ὑγεία μας. Τέτοια φυτικά ἤ ζωικά προιόντα δέν εἶναι καθόλου ὑγιεινά.
Ἀντίθετα οἱ καρποὶ, καί τά προϊόντα, ποὺ χαρίζουν ὑγεία, ἀπαιτοῦν ὑπομονὴ καὶ χρόνο, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ εὐσεβὴς καὶ ἐνάρετη χριστιανικὴ οἰκογένεια. Ὑπομονή, λοιπόν, καί κουράγιο, καί ὁ Θεός θά εὐλογήση τούς κόπους σας. Ἔχετε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στή Θεία Χάρη καί τήν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀμὴν!
πηγή: Poimin.gr