Μάιος - Ἰούνιος 2016

2016-05-07 09:51

·        Μὴ φύγετε ἀπὸ τὴν Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία

Τοῦ Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

     (...) Αὐτὴ εἶναι ἡ ἑορτὴ τῶν Ἑορτῶν καὶ πανήγυρις τῶν Πανυγήρεων, τὸ Πάσχα δηλαδή. Τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς, ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή, ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό.

     Πλῆθος λαοῦ ἀμέτρητο θὰ συναχθῆ στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς γιὰ τὸν λαμπρὸ ἑορτασμό, βαστάζοντες τὶς ἀναστάσιμες λαμπάδες μὲ τὸ ἀνέσπερο φῶς. Χαρὰ μεγάλη. Γιορτὴ γιὰ τὴν νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος πρῶτος καὶ μεγαλύτερος πανηγυριστής, θὰ ἀρχίση τὸν ὕμνο τὸν ἐπινίκιο, τὸν ἀνεπανάληπτο, ρίχνοντας φωτοβόλους ἀστραπᾶς, ἀπὸ τὸ χρυσοβόλο στόμα του. "Εἰ τὶς εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως...". Ὅμως ἐκεῖ ποὺ κορυφώνεται ἡ χαρὰ τοῦ Ἁγίου, ἐκεῖ ποὺ φτάνει στὰ δυσανάβατα ὕψη τῶν ἀγγέλων ὁ ὕμνος, ὁ χρυσολόγος πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας, περίλυπος, σταματάει... Τί ἔπαθες Ἅγιε καὶ ἔπαψες τὴν ὠδή; Τί ἔχεις Ἰωάννη καὶ δακρύεις; Γιατί ἡ λύπη διαδέχεται τὴν μεγάλη του προσώπου σου χαρὰ καὶ γλυκυτάτη εὐφροσύνη;
     Ἡ ἀπάντηση ἔρχεται ἀπὸ τὸ θέαμα ἐνώπιόν μας. Πολλοὶ δὲν κατανοοῦν τὸ μεγαλεῖο της ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ φεύγουν. Ἐγκαταλείπουν τὴν γιορτή. Ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ οὐράνιο Τραπέζι. Ἔκλεισαν τὴν καρδιά τους στὸ νικητήριο σάλπισμα. Ἔκλεισαν τὰ αὐτιά τους στοὺς ἀναστάσιμους παιάνες. Ἔκλεισαν τὰ μάτια τους, στὴν θέα τοῦ Ἀναστάντος... Φεύγουν... Φεύγουν... Φεύγουν... Περίλυπος ὁ Κύριος ἐπαναλαμβάνει τὸ πονεμένο ἐρώτημα ποὺ ἀπηύθυνε στοὺς Μαθητᾶς, τὴν ὥρα τῆς ἀγωνίας στὸν κῆπο τῶν Ἐλαιῶν. "Οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν ἀγρυπνῆσαι μετ' ἐμοῦ;".

     Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος προσπαθεῖ νὰ συνεχίση. Ὁ Ἱερεὺς ἀτενίζοντας τὴν Εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως διαλαλεῖ: "Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν... Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν· ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός".

     Ποιοὶ φεύγουν ἀπὸ τὸ Ἀναστάσιμο πανηγύρι; Ὅσοι κρατοῦν κεριὰ ἀναμμένα, ὅσοι ἔψαλαν πρὶν ἀπὸ λίγο τὸ Χριστὸς Ἀνέστη, ὅσοι ἔφτασαν μέχρι τὸν Ἱερὸ Ναὸ νὰ ζήσουν τὴν εὐφροσύνη τῆς μεγάλης Γιορτῆς.

     Πῶς πέρασε ἀδελφοί μου, στὴν ζωὴ μᾶς αὐτὴ ἡ κακὴ συνήθεια; Πῶς αὐτὸ τὸ νέφος ἔρχεται νὰ σκιάση τὴν χαρὰ τῶν Ἀγγέλων; Πῶς αὐτὸς ὁ πειρασμὸς βρῆκε εὐκαιρία καὶ μπῆκε στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων; Πῶς ἀρνούμεθα τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ὡραία Ὀρθόδοξη παράδοση; Πῶς ἐγκαταλείπωμε τὸν Χριστὸ μετὰ τὸ "Χριστὸς Ἀνέστη";
     Τί θὰ ἀπαντήσωμε, ἀδελφοί μου, στὸ ἐρώτημα τοῦ Χριστοῦ; "Οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν ἀγρυπνῆσαι μετ' ἐμοῦ;"

     Κουραστήκαμε Κύριε!

     Πεινάσαμε Κύριε!

     Δὲν μᾶς ἀρέσεις πιὰ Ἀναστημένε Ἰησοῦ! Ἀρκετά μας ταλαιπώρησες τόσες ἡμέρες. Καιρὸς νὰ ἀπολαύσωμε τὶς κοσμικές, τὶς ψεύτικες ἀπολαύσεις. Τὸ τραπέζι τὸ δικό σου ἀργεῖ. Τὸ δικό μας εἶναι ἤδη ἕτοιμο. Καὶ τόσα ἄλλα... ποῦ κάνουν "περίλυπη τὴν ψυχὴν τοῦ Κυρίου", περίλυπα τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἀγγέλων τὰ πρόσωπα.

     Ἀδελφοί μου, τὸ ὅτι φεύγουν πολλοὶ ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση χωρὶς νὰ περιμένουν νὰ τελειώση ἡ Θεία Λειτουργία, συνιστᾶ προσβολὴ πρὸς τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ Ἀναστάντα Λυτρωτή μας. Εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Ὁ ὅποιος ἀγώνας εἰς μάτην ἐγένετο.

     Ἂς συνειδητοποιήσωμε ὅτι ὁ Κύριός μας θυσιάζεται ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, κατεβαίνει στὸν Ἅδη καὶ ἀνασταίνεται γιὰ τὴν ἰδικὴ μᾶς σωτηρία.

     Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας. Γύρω ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως, ὑφαίνεται ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

     Ἀδελφοί μου καὶ παιδιά μου, μὴ φύγη κανεὶς ἀπὸ τὴν ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ ἀκούσετε τοῦ Κυρίου τὴν πρόσκληση καὶ θὰ συμμετέχετε στὸ μεγάλο Ἀναστάσιμο Τραπέζι.

     Σᾶς εὔχομαι ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου, νὰ ζήσετε βαθειὰ πνευματικὰ τὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ ἐν χαρὰ καὶ ὑγεία νὰ φθάσετε νὰ ἑορτάσετε τὴν Ἁγία Ἀνάσταση.

·        Ἡ Ἀνάσταση συνεχίζεται!

     Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

     Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος στὴν ὁμιλία τοῦ «Εἰς τὸ Ἅγιον Πάσχα», ἀναφερόμενος στοὺς νεοφώτιστους χριστιανούς, γιὰ κείνους, δηλαδή, ποὺ βαπτίζονταν ὁμαδικὰ κατὰ τὴ νύχτα τοῦ Μέγ. Σαββάτου, λέει: Θέλω ν' ἀπευθύνω τὸ λόγο σ' αὐτούς, ποὺ τὴ φωτολουστῆ αὐτὴ μέρα ἀξιώθηκαν τὸ θεῖο βάπτισμα. Οἱ νεοφώτιστοι εἶναι τὰ καλὰ δενδρύλλια τῆς Ἐκκλησίας, τὰ λουλούδια τὰ πνευματικά, οἱ νέοι στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. Πρὶν ἀπὸ χτὲς ὁ Κύριός μας βρισκόταν στὸ Σταυρό. Ἔτσι κι αὐτοί, πρὶν ἀπὸ χτὲς βρίσκονταν στὴν κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας. Ἀλλὰ τώρα συναναστήθηκαν μαζὶ μὲ τὸ Χριστό. Ὁ Χριστὸς σωματικὰ πέθανε κι ἀναστήθηκε. Αὐτοὶ ἤσαν πεθαμένοι στὸ λάκκο τῆς ἁμαρτίας. Κι ἀπ' τὴν ἁμαρτία ἀναστήθηκαν. Ἡ γῆ τώρα τὴν ἄνοιξη τριαντάφυλλα καὶ γιασεμιὰ κι ἄλλα λουλούδια μᾶς χαρίζει. Τὸ βαπτιστήριο μὲ τ' ἁγιασμένα νερὰ μᾶς χάρισε σήμερα ἀνθόκηπο πιὸ ὄμορφο ἀπ' τῆς γής.
     Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ τὴν τρανότερη ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως. Ἀπ' τὸν τάφο τῆς ἁμαρτίας ἀνασταίνεται ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴ δύναμη τῆς μετανοίας.

     Ποιὸ εἶναι δυσκολοτερο; Τὸ ν' ἀναστηθεῖ ἕνας ἁμαρτωλὸς ἀπ' τὸ μνῆμα τῆς ἀκολασίας ἢ τὸ νὰ ἀναστηθεῖ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἀπ' τὸν τάφο τῆς φθορᾶς; Φαίνεται τὸ δεύτερο δυσκολοτερο. Κι ὅμως, τὸ πρῶτο εἶναι. Γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν σωμάτων καμιὰ ἀντίσταση δὲν προβάλλεται. Γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ψυχῆς ὑπάρχει ἡ ἀντίστασης τῆς θελήσεως, τοῦ παλαιοῦ ἄνθρωπου.

     Πολὺ δύσκολη ἡ πνευματικὴ ἀνάσταση. Τὸ νὰ γίνει: Ὁ θυμώδης, πράος. Ὁ χαρτοπαίκτης καὶ φιλάργυρος, ἐλεήμων. Ὁ μέθυσος, ἐγκρατής. Ὁ σαρκολάτρης, σώφρων. Ὁ ἐγκληματίας, ἥσυχος. Ὁ ἄγριος, ἅγιος. Αὐτὸ τὸ τόσο δύσκολο εἶναι γεγονός. Τὸ βλέπουμε στὸ χῶρο τῆς χάριτος, στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

     Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴ δύναμη τῆς μεταμορφώσεως, τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Χριστός, ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὄχι μόνο ὁ ἀναστᾶς ἐκ νεκρῶν, ἀλλὰ καὶ ὁ ἐγείρων τοὺς νεκρούς. Εἶναι νεκρεγέρτης ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἀφοῦ, λοιπόν, γίνεται τὸ δύσκολο, ἡ ἀνάσταση τόσων ἁμαρτωλῶν, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τὸ εὔκολο, ἡ ἀνάσταση τῶν σωμάτων κατὰ τὴν κοινὴ ἀνάσταση;

·        Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλύψεως τοῦ Κυρίου
     π.Ἀλεξάνδρου Σμέμαν

     Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λέει πώς "ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος θεός". Ὁ Θεὸς κατέβηκε στὴ γῆ γιὰ νὰ μπορέσουμε ἐμεῖς νὰ ἀνεβοῦμε στὸν οὐρανό! Αὐτὸ ἀκριβῶς γιορτάζουμε τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως! Αὐτὴ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς λαμπρότητας καὶ τῆς ἄρρητης χαρᾶς. Ἂν ὁ Χριστὸς βρίσκεται στὸν οὐρανό, κι ἂν Τὸν πιστεύουμε καὶ Τὸν ἀγαποῦμε, τότε εἴμαστε κι ἐμεῖς μαζί Του, στὸ δεῖπνο Του, στὴ Βασιλεία Του. Ἂν ἡ ἀνθρωπότητα ἀναληφθεῖ μαζί Του, καὶ δὲν πέσει, τότε θὰ ἀνέβω μαζί Του κι ἐγὼ προσκεκλημένος ἀπ' Αὐτόν. Καὶ "ἐν Αὐτῷ" μοῦ ἀποκαλύπτεται ὁ σκοπός, τὸ νόημα καὶ ἡ ἔσχατη χαρὰ τῆς ζωῆς μου. Τὸ καθετί γύρω μας μᾶς τραβᾶ πρὸς τὰ κάτω. Ἀτενίζω ὅμως τὴ θεϊκὴ σάρκα νὰ ἀνέρχεται στὸν οὐρανό, τὸν Χριστὸ νὰ τραβᾶ πρὸς τὰ πάνω «ἐν φωνῇ σάλπιγγος», καί λέω στόν ἑαυτό μου καί στόν κόσμο: ἐδῶ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια γιά τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο, ἐδῶ εἶναι ἡ ζωή στήν ὁποία ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ ἀπό τήν αἰωνιότητα.

·        Ἡ ἐορτή τῆς Πεντηκοστῆς

     τοῦ Ἰωάννου Φουντούλη Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 

     Ὁ λαός λοιπόν τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει κατά τήν Πεντηκοστή τήν γέννησί της. Τήν γενέθλιο ἡμέρα της, ἀλλά καί αὐτό τό μυστήριο τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς της. Γιατί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔζησε τό μυστήριο τῆς Πεντηκοστῆς σέ μία στιγμή χρόνου κατά τό μακάριο ἐκεῖνο ἔτος καί τήν ἱστορική ἐκείνη ἡμέρα, πού "ἐπλήσθησαν" οἱ μαθηταί "Πνεύματος ἁγίου". Ἀλλά τό ζῇ καθημερινῶς, διαρκῶς, σέ κάθε στιγμή χρόνου, ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη τήν γενέθλιο μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Γιατί τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἦλθε τότε καί ἔκτοτε μένει καί θά μένῃ εἰς τόν αἰῶνα στόν κόσμο γιά νά συγκροτῇ τήν Ἐκκλησία. Πνεῦμα καί Ἐκκλησία εἶναι ἀδιασπάστως ἡνωμένα. Τό ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ζωή, ἡ ὕπαρξις τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἐν ἁγίῳ Πνεύματι καινῆς ζωῆς. Σ᾿ αὐτό ὀφείλεται ἡ ἑνότης, ἡ ἁγιότης, ἡ καθολικότης τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπό αὐτό πηγάζουν τά χαρίσματα, οἱ θεσμοί, ἡ πίστις καί ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας. Τήν βιαία Του πνοή καί τήν πυρίμορφο δρόσο Του αἰσθάνεται σέ κάθε βῆμα, σέ κάθε ἐκδήλωσι, σέ κάθε κίνησί της. Ἀπό αὐτό πηγάζουν οἱ ὑπερφυσικές ἐνέργειες τῶν μυστηρίων, πού ζωογονοῦν, πού τροφοδοτοῦν καί ἁγιάζουν τό σῶμά της. Αὐτό θεολογεῖ καί ὁ ποιητής τοῦ τρίτου στιχηροῦ τοῦ ἑσπερινοῦ:
     "Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό ἅγιον· βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλων συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁμοούσιε καί ὁμόθρονε τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ, Παράκλητε, δόξα σοι".

     Στήν ἱστορική λοιπόν Πεντηκοστή, ἀλλά καί στήν διαρκῆ Πεντηκοστή, στήν ὁποία ζῇ ἡ Ἐκκλησία, θά μᾶς μεταφέρῃ κατά τήν ἐπέτειο τοῦ γεγονότος αὐτοῦ. Θά μᾶς καλέσῃ νά κλίνωμε τά γόνατα στάς αὐλάς τοῦ Κυρίου καί νά προσκυνήσωμε τήν ἀήττητο δύναμί Του, νά δοξολογήσωμε τήν ἁγία Τριάδα, πού φωτίζει καί ἁγιάζει τίς ψυχές μας. Καί στήν στάση αὐτή τῆς ταπεινώσεως, τῆς κλίσεως τῶν γονάτων καί τοῦ αὐχένος, νά ὑποδεχθοῦμε τήν χάρι τοῦ Παρακλήτου. Νά ἀνανεώσωμε καί νά ἀναρριπίσωμε τήν φλόγα τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Νά συνειδητοποιήσωμε τήν θέσι μας καί τήν ὑπόστασί μας σάν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, σάν ναῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ναῶν καί σκευῶν καθαρῶν, δοχείων τοῦ Παρακλήτου, τῶν ὁποίων κάθε σκέψις θά ὑπαγορεύεται ἀπό τό Πνεῦμα τῆς σοφίας, κάθε ἐνέργεια ἀπό τό Πνεῦμα τῆς συνέσεως, τό ἀγαθόν, τό εὐθές, τό νοερόν, τό ἡγεμονεῦον, τό καθαῖρον τά πταίσματα. Τό Πνεῦμα τό ἅγιον, τό Κύριον καί ζωοποιόν, τό θεῖον πού θεοποιεῖ τούς ἀνθρώπους, πού διά τῆς χάριτός Του μᾶς μεταβάλλει σέ "Θεούς κατά μέθεξιν".

·        Ἡ Φωνή τῶν Πατέρων

Ὁμιλία εἰς τὸ Ἅγιον Σάββατον 

     Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς
     «Ὁ Νῶε, ὅταν κλεινόταν στὴν κιβωτὸ κι ἔσωζε μὲ τὸ ξύλο τὰ σπέρματα τοῦ δευτέρου κόσμου, γινόμενος πάλι ἀρχὴ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, προτύπωνε τὸ Χριστό, ποὺ ἐνταφιαζόταν ἑκούσια, ποὺ καθάρισε τὴν ἁμαρτία μὲ τὸ ἀνάμικτο αἷμα μὲ νερό, ποὺ ἀνάβλυσε ἀπὸ τὴν πλευρά του καὶ ποὺ ἔσωσε μὲ τὸ ξύλο τοῦ σταυροῦ ὅλο τὸ γένος μας κι ἔγινε ἀρχηγὸς κι ὁδηγὸς κοινοῦ βίου καὶ νέας πολιτείας.

     Ὁ Ἀβραὰμ ὁ μέγας Πατριάρχης ὁδηγώντας σὲ ὁλοκαύτωση τὸν Ἰσαάκ, ποὺ τοῦ εἶχε δοθεῖ ἀπὸ ὑπόσχεση καὶ τὸν ἀφοροῦσαν οἱ ὑποσχέσεις, προανήγγειλε φανερὰ τὴν σφαγὴ τοῦ Κυρίου. Κι ὁ Ἰσαὰκ βέβαια χαρίζεται στὸν πατέρα του ζωντανὸς ἀπὸ τὸν Θεό, ἐνῶ ἕνα ἀρνί, ποὺ εἶχαν μπλεχτεῖ τὰ κέρατά του σὲ ἕνα θάμνο Σαβέκ, ἀντικατέστησε τὸ σφάγιο. Καὶ γίνεται τὸ διπλὸ μυστήριο, τοῦ κριαριοῦ καὶ τοῦ Ἰσαὰκ ἀληθινὸς τύπος τοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ μας».

·        Διδακτικές ἱστορίες

Εἶδε τό ἀγέννητο μωρό της νά χαμογελᾶ...

     Ὁ λόγος γιὰ τὴν Katyia Rowe-Johnson ἀπὸ τὴν Βρετανία τὴν ὁποία ἐνημέρωσαν οἱ γιατροὶ ὅτι τὸ μωρὸ ποὺ κυοφοροῦσε δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μιλήσει καὶ νὰ περπατήσει καὶ θὰ χρειαζόταν 24ωρη φροντίδα μόλις γεννηθεῖ καθὼς ὁ ἐγκέφαλός του δὲν εἶχε ἀναπτυχθεῖ σωστά.
     Ἡ συμβουλὴ τῶν γιατρῶν ἦταν νὰ κάνει ἔκτρωση ὅμως ἕνα χαμόγελο τῆς ἄλλαξε γνώμη. Ἦταν τὸ χαμόγελο τοῦ ἀγέννητου μωροῦ της στὸ τρισδιάστατο ὑπερηχογράφημα.

     Μπόρεσε νὰ δεῖ πεντακάθαρα τὸ μωρό της νὰ χαμογελᾶ, νὰ κλωτσᾶ καὶ νὰ κουνᾶ τὰ χεράκια του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συγκινηθεῖ τόσο ὥστε νὰ μὴν μπορέσει νὰ προχωρήσει στὴν ἔκτρωση ὅπως ἀναφέρει ἡ Daily Mail.

     Οἱ τελευταῖες ἐννιὰ ἑβδομάδες τῆς κύησης ἦταν πολὺ δύκολες, καθὼς λόγω τῆς νοητικῆς του στέρησης τὸ ἔμβρυο, ὁ Lucian ὅπως τὸν εἶχαν ὀνομάσει δὲν ἤξερε πῶς νὰ καταπιεῖ τὸ ἀμνιακὸ ὑγρὸ μὲ ἀποτέλεσμα ἡ μέλλουσα μητέρα νὰ ὑποβληθεῖ σὲ ἐπώδυνες διαδικασίες μέχρι τὸν τοκετό.

     Τελικά, ἡ 26χρονη μητέρα ἔφερε στὸν κόσμο τὸν γιό της, ἀλλὰ κατάφερε νὰ τὸν κρατήσει στὴν ἀγκαλιά της γιὰ ἐννέα ὧρες. Τόσο μπόρεσε νὰ ἀντέξει στὴ ζωὴ ὁ μικρὸς Lucian. «Ἦταν οἱ ὄμορφες καὶ γεμάτες ὧρες τῆς ζωῆς μου» τόνισε ἡ μητέρα του...

·        Διδάγματα ἀπό τό γεροντικό

     Εἶπε ὁ ἀββὰς Μωυσῆς:

     "Εάν δὲν συμφωνήσει ἡ πράξη μὲ τὴν προσευχή, εἶναι χαμένος ὁ κόπος σού".

     Καὶ τὸν ρώτησε ἄλλος ἀδελφός:

     "Και τί σημαίνει νὰ συμφωνεῖ πράξη καὶ προσευχή;"

     "Σημαίνει -εἶπε ὁ Γέροντας- αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία προσευχόμαστε νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ὁ Θεός, νὰ μὴν τὰ κάνουμε πιά.

     Γιατί ὅταν ὁ ἄνθρωπος παραιτεῖται ἀπὸ τὰ θελήματά του, τότε ὁ Θεὸς γίνεται φίλος του καὶ δέχεται τὴν προσευχὴ τού".

·        Μηνύματα Σωτήρια

     Μὴν ἐκνευρίζεσαι ὅταν σὲ χλευάζουν, μὴν κακιώνεις ἐναντίον ἐκείνων ποὺ σὲ μισοῦν καὶ σὲ συκοφαντοῦν, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἀγαπᾶς, σὰν νὰ ἦταν γιατροὶ ποὺ τοὺς ἔστειλε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σὲ διδάξουν τὴν ταπείνωση.

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

·        Ἕνας ἄγνωστος Ἅγιος

Ἡ Ἁγία Ποταμιαίνη ἐξ Ἀλεξανδρείας

     Ἡ Ἁγία Μάρτυς Ποταμιαίνη καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286 - 305 μ.Χ.).

     Πανέμορφη στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή, ἀλλὰ καὶ πιστὴ Χριστιανή, ἦταν δούλη ἀσελγοῦς καὶ ἀκόλαστου ἀνδρός, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ δὲν κατάφερε νὰ τὴν πείσει νὰ δεχθεῖ τὶς ἀνήθικες προτάσεις του, κατήγγειλε αὐτὴν στὸν ἄρχοντα τῆς Ἀλεξανδρείας ὡς Χριστιανή. Εὐθὺς διατάχθηκε ἡ σύλληψή της καὶ ἡ ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος προσαγωγή της. Ὅταν ὅμως ἐμφανίσθηκε ἡ Ποταμιαίνη, αὐτός, ἐπειδὴ θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της, ἐκυριεύθηκε ἀπὸ ἀκόλαστες ἐπιθυμίες. Μὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις προσπάθησε νὰ ἀποσπάσει τὴν Ἁγία ἀπὸ τὴ Χριστιανικὴ πίστη, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ὑπέκυπτε στὶς ὀρέξεις του. Ἡ Ποταμιαίνη δὲν ἐνέδωσε στὶς προτάσεις του καὶ ἕνεκα τούτου διέταξε νὰ ριφθεῖ ἡ Μάρτυς μέσα σὲ λέβητα ποὺ ἦταν γεμάτος μὲ καυτὴ πίσσα.

     Ἡ Ποταμιαίνη μὲ πνευματικὴ χαρὰ ἄκουσε τὴν καταδίκη της, διότι ἔτσι θὰ διατηροῦσε ἀμόλυντα τὰ πολυτιμότερα ἀγαθά της, τὴν παρθενία καὶ τὴν Χριστιανική της πίστη. Παρεκάλεσε τὸν ἄρχοντα νὰ τὴν καταβιβάζουν ἀργὰ μέσα στὸ λέβητα, γιὰ νὰ ἀποβαίνει μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο πλέον ἐπώδυνο τὸ μαρτύριό της. Ἡ τελευταία αὐτὴ ἐπιθυμία της ἔγινε δεκτή. Γενικὴ ὑπῆρξε ἡ κατάπληξη τῶν παρευρισκομένων, γιὰ τὴν καρτερία καὶ ἀταραξία αὐτῆς στὸ φρικτὸ τοῦτο μαρτύριο. Ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Ποταμιαίνης τιμᾶται στίς 7 Ἰουνίου.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ