Λόγος εἰς τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου
Τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου
Μέ τό νά εἴπη δέ ἤ Παναγία Παρθένος• «Ἰδού ἤ δούλη Κυρίου, ἄς γίνη εἰς ἔμε ὅπως εἶπες», ἔφανε-ρωσε τοῦτο. Εἶμαι πίναξ, λέγει, ἐπάνω εἰς τόν ὅποιον γράφεται ὅ,τι θέλει ὅ Κύριος του παντός. Ἀφοῦ δέ ὅ ἄγγελος
ἔλαβε τήν διαβεβαίωσιν τῆς πίστεως τῆς Παρθένου ἀνεχώρησεν ἄπ' αὐτῆς.
«Δοξάζει ἤ ψυχή μου τόν Κύριον».,.
«Διότι εἶδε μέ εὐμένειαν τήν ταπεινήν δούλην του. Διότι ἀπό τώρα θά μέ μακαρίζουν ὄλαι αἵ γενεαί», 'Ἀλλά πόσο μεγάλο κατόρθωμα εἶναι ἤ παρθενία; Ὅταν κανείς θέλη νά ἄσκηση τάς ἀλλᾶς ἄρετας καθοδηγεῖται ἀπό τόν νόμον, ἤ παρθενία ὅμως, ἐπειδή εἶναι ἀνωτέρα του νόμου καί ἔχει ὡς ὑψηλότερον σκοπόν τήν διαμόρφωσιν τῆς προσωπικῆς ζωῆς,εἶναι ἄφ' ἑνός μέν γνώρισμα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ἄφ' ἕτερου δέ εἴκών της καθαρότητας τῶν ἀγγέλων."Ὅταν δηλαδή ὅ Δεσπότης τοῦ παντός ὅ Θεός Λόγος,ἐπειδή ἤθελεν ὅ Πατήρ νά ἀνεγείρη καί νά ἀνακαίνιση τά πάντα, ἐπέλεξε, διά νά γίνη μήτηρ τοῦ σώματος τό ὅποιον ἐπρόκειται νά φορέση, τήν Παρθένον, ἤ ὁποία καί ἔγινε, καί μέ αὐτόν τόν τρόπον ἦλθε μεταξύ μας ὡς ἄνθρωπος ὅ Κύριος,ἔκαμε τήν ἐπιλογήν αὐτήν,ὥστε,ὅπως τά πάντα ἔγιναν δί' αὐτοῦ,ἔτσι καί ἤ παρθενία νά προέλθη ἐξ αὐτοῦ,καί νά δοθῆ πάλιν δί'αὐτοῦ τό χάρισμα τοῦτο εἰς τούς ἀνθρώπους καί νά πολλαπλασιάζεται.
Πόσο μεγάλο θά ἔλεγε κανείς τό καύχημα τῆς ἁγίας Παρθένου καί θεοειδοῦς Μαρίας,ἐπειδή ὑπῆρξε καί εἶναι μήτηρ τοῦ Λόγου ὡς πρός τήν γέννηοιν τοῦ Σώματος; Διότι τό θεῖον αὐτό γέννημα στρατιά μέν ἀγγέλων ἔδοξολογηοε, κάποια γυναίκα δέ ὕψωσε τήν φωνήν καί ἔλεγε: «Μακαριά ἤ κοιλία πού σέ ἔβαστασε καί οἱ μαστοί πού ἐθήλασες».Καί ἤ ἴδια ἤ Μαρία ποῦ ἐγέννησε τόν Κύριον καί ἤ ὁποία ἔμεινεν ἀειπάρθενος, ἐπειδή ἀντελήφθη αὐτό ποῦ συνέβη εἰς τόν ἑαυτόν της, ἔλεγεν «Ἀπό τώρα θά μέ μακαρίζουν ὄλαι αἵ γένειαί». Αὐτό ποῦ συνέβη εἰς τήν Μαρίαν εἶναι καύχημα δί' ὄλας τάς παρθένους. "Ὀλαι δηλαδή αὖται κρέμονται ὡσάν παρθενικά παρακλάδια ἄπ' αὐτήν, ἤ ὁποῖα εἶναι ὡσάν ρίζα δί' αὐτᾶς.
«Καί ὅταν συνεπληρώθησαν αἵ ἥμεραί του καθαρισμοῦ, σύμφωνα πρός τόν Μωσαϊκόν νόμον, ἔφεραν αὐτόν εἰς τά Ἱεροσόλυμα, διά νά τόν παρουσιάσουν εἰς τόν Κύριον, ὅπως εἶναι γραμμένον εἰς τόν νόμον τοῦ Κυρίου,ὅτι κάθε ἀρσενικόν πού ἀνοίγει μήτραν,πρέπει νά θεωρηθῆ ὡς ἀφιερωμένον εἰς τόν Κύριον, καί διά νά προσφέρουν θυσίαν,σύμφωνα μέ αὐτό ποῦ λέγει ὅ νόμος τοῦ Κυρίου ἐν ζεῦγος τρυγόνια ἤ δύο μικρά περιστέρια». Οὗτος περιείιληθη τήν σάρκα, Ὄχι διά νά ὕπαρχη καί νά ζῆ ὅπως οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἀλλ' ἔγινεν ἄνθρωπος διά νά ἁγιάζη τήν σάρκα. Ἐάν δέ νομίση κανείς ὅτι ἤ φράσις «διά νά παρουσιάσουν εἰς τόν Κύριον» ἀναφέρεται εἰς τόν ἴδιον τόν Κύριον, ἔχει λάθος εἰς αὐτήν τήν σκέψιν. Διότι πότε ἀπεκρύβη ὅ Κύριος ἀπό τά μάτια τοῦ Πατρός διά νά μή ἤμπορη ὅ Πατήρ νά τόν βλέπη; "Ἡ ποῖος τόπος εὑρίσκεται ἔξω ἀπό τήν ἐξουσίαν τοῦ Κυρίου, ὥστε νά εὑρίσκεται ἐκεῖ καί νά μή εὑρίσκεται μαζί μέ τόν Πατέρα, ἐάν δέν ἀνήρχετο εἰς Ἱεροσόλυμα καί δέν ἔπαρουσιαζετο εἰς τόν ναόν; Καί πῶς προσέφερε τάς τυπικᾶς θυσίας, ἀφοῦ ὅ ἴδιος εἶναι ἤ ἀλήθεια; Μήπως αὐτά δέν ἐγράφησαν δί' ἐκεῖνον, ἀλλά δί' ἠμᾶς; "Ὅπως δηλαδή, ἐνῶ εἶναι Θεός,γίνεται κατά φυσικόν τρόπον ἄνθρωπος χωρίς νά ὑποστῆ μεταβολήν,καί ὑφίσταται τήν περιτομήν καί βαπτίζεται καί τά ἄλλα σχετικά, ὄχι διά τόν ἑαυτόν του,ἀλλά δί' ἠμᾶς,διά νά γίνωμεν ἠμεῖς διά τῆς χάριτος θεοί, ἐνῶ εἴμεθα ἄνθρωποι, καί διά νά ὑποστῶμεν πνευματικήν περιτομήν καί ὄχι νομικήν,καί διά νά καθαρισθῶμεν ἀπό τόν ρύπον τῆς ἁμαρτίας διά τοῦ βαπτίσματος καί διά νά σταυρωθῶμεν διά τόν κόσμον καί ἀναστηθῶμεν διά τόν Θεόν- ἤ ἀκακία καί ἤ σωφροσύνη[...]