ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

    Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἀρχίζει τὸ Εὐαγγέλιό του μὲ τὴ φράση «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαύΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ», δηλώνοντας ἔτσι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Τὸ ὄνομα Ἰησοῦς σημαίνει σωτῆρας, καὶ τὸ ὄνομα Χριστὸς σημαίνει τὸν ἐκλεκτὸ τοῦ Θεοῦ. 

 

    Ὁ εὐαγγελιστὴς μὲ τρόπο ποὺ ἦταν κατανοητὸς τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, κατὰ τὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι ἔδιναν ἰδιαίτερη σημασία στὴν οἰκογενειακὴ συνέχεια καὶ θυμόντουσαν μὲ σεβασμὸ τοὺς προγόνους τους, μᾶς παρουσιάζει τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. Σὰν ἄνθρωπος εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαβὶδ καὶ ἀνήκει στὸν ἐκλεκτὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἰσραήλ. Εἶναι ὅμως καὶ Θεός, γιατί γεννιέται ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας καὶ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. 

 

    Ὁ Χριστὸς σὰν ἄνθρωπος κατάγεται ἀπὸ τὸ λαὸ ποὺ δέχτηκε ἰδιαίτερη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, ὅπως φάνηκε στὴν μακραίωνη ἱστορία του καὶ καταγράφηκε στὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τὸ ἔθνος αὐτὸ διάλεξε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ προετοιμάσει τὸν κόσμο γιὰ τὴν ἐνανθρώπισή του. Στὴν ἀρχὴ ἀποκάλυψε στοὺς γενάρχες τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Δημιουργὸς καὶ συντηρητὴς τῆς κτίσης, μετὰ ἔδωσε μὲ τὸν Μωυσῆ στὸν λαὸ αὐτὸ τὸν Νόμο του καὶ στὴ συνέχεια, μέσῳ τοῦ λόγου τῶν Προφητῶν, προχώρησε στὴ φανέρωση τοῦ σχεδίου του, ποὺ εἶναι ἡ σωτηρία ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας. Οἱ Ἑβραῖοι ἑπομένως, πιστεύοντας ἤδη στὸν ἕνα Θεὸ καὶ ὑπακούοντας στὸ Νόμο του, θὰ ἀποτελοῦσαν τὴν ἀρχικὴ ζύμη γιὰ νὰ δεχτεῖ ὁ ὑπόλοιπος κόσμος τὸν Χριστὸ καὶ τὸν λόγο του. 

 

    Τὰ ἱστορικὰ γεγονότα τῆς πορείας τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, προτυπώνουν μὲ σύμβολα τὰ ὅσα σχετίζονται μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τὸ κήρυγμα τῶν προφητῶν ξεκάθαρα ἐπικεντρώνεται στὴν προσμονὴ τοῦ ἐρχομοῦ του στὴ γῆ, τῶν παθῶν καὶ τῆς ἀνάστασής του. 

 

    Ἀφοῦ λοιπὸν μὲ τὸν ἀναλυτικὸ κατάλογο τῶν γενεῶν ποὺ μεσολάβησαν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀβραὰμ μέχρι τὸν Χριστό, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος δείχνει ὅτι σύμφωνα μὲ τὶς πολὺ γνωστὲς στοὺς Ἰουδαίους προφητεῖες, ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος ἀπόγονος τοῦ βασιλιᾶ Δαυίδ, στὴ συνέχεια διηγεῖται μὲ σύντομο τρόπο τὴ γέννησή του. Ὁ Χριστὸς γεννᾶται ἀπὸ μιὰ νέα κοπέλα ποὺ εἶναι παρθένα, εἶναι ἀρραβωνιασμένη μὲ τὸν Ἰωσὴφ καὶ ἔμεινε ἔγκυος μὲ τὴν ἐπενέργεια τῆς Ἁγίας Τριάδος. «Ὁ Πὰτὴρ εὐδόκησεν, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο, καὶ ἡ Πὰρθένος ἔτεκε, Θὲὸν ἐνανθρωπήσαντα», ὅπως θὰ ψάλλουμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες στὴν Ἐκκλησία μας. Ὁ Εὐαγγελιστὴς δηλώνει ὅτι «εὑρέθη ἐν γὰστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου» καὶ συνεχίζει, ὅτι στὸν προβληματισμὸ ποὺ ταλαιπώρησε τὸν μνηστῆρα της τὸν Ἰωσήφ, τὴν ἀπάντηση τὴν ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. «Ἴδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰὤσὴφ υἱὸς Δαύΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λὰὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Τοῦ ἐξήγησε ὅτι ἡ γέννηση αὐτὴ δὲν ἀκολούθησε τὴν συνηθισμένη διαδικασία ἀλλὰ εἶναι ὑπερφυσικὴ καὶ ὅτι αὐτὸς ποὺ θὰ γεννηθεῖ θὰ ὀνομαστεῖ Ἰησοῦς ποὺ σημαίνει σωτῆρας, «αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λὰὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Τοῦ ὑπενθυμίζει ἀκόμη καὶ τὴν προφητεία τοῦ προφήτη Ἠσαΐα ποὺ προλέγει τὸ γεγονὸς τῆς γέννησης τοῦ Σωτῆρα ἀπὸ παρθένα Μητέρα καὶ συμπληρώνει ὅτι «καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὃ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός». 

 

    Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς στὴν παγκόσμια ἱστορία. Ὁ Θεός, ὁ δημιουργὸς ὅλων τῶν ὁρατῶν καὶ ἀόρατων ὄντων, εἶναι ἀπρόσιτος καὶ ἀκατάληπτος ἀπὸ τὰ πλάσματά του. Αὐτός, ἀφοῦ τὰ δημιούργησε καὶ τὰ συντηρεῖ τὰ γνωρίζει καλά, ἐνῷ ἐκεῖνα ὡς κτιστὰ δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν τὸν ἄκτιστο Θεό. Γνωρίζουν μόνο ὅ,τι αὐτὸς μὲ διαφόρους τρόπους τους ἀποκαλύπτει, ὅπως ἐπίσης μποροῦν νὰ ἀντιλαμβάνονται τὴν σοφία καὶ τὴν μεγαλοσύνη του, μέσῳ τῶν δημιουργημάτων του. 

 

    Αὐτὸς ὁ παντοδύναμος Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, προσλαμβάνει τὴν κτιστὴ ἀνθρώπινη φύση καὶ ζεῖ μέσα στὴν ἀνθρώπινη κοινωνία. «Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» ὅπως γράφει ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, ὁ Ἰωάννης, στὸ τέταρτο Εὐαγγέλιο. Μὲ τὴν ἐνέργειά του αὐτή, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος δίνει στοὺς ἀνθρώπους τὶς θεϊκὲς ἰδιότητές του καὶ τοὺς κάνει κατὰ χάρη θεούς. Τὴν δωρεὰ αὐτὴ φυσικὰ θὰ τὴν δεχθοῦν ὅσοι τὸν πιστέψουν καὶ τὸν ἀγαπήσουν. 

 

    Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο μυστήριο τῶν Χριστουγέννων, ποὺ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ γιορτάσουμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες στὴν Ἐκκλησία μας. Ἀμήν. 

 

Πηγή: agiosnikanoras.gr