ΚΗΡΥΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

    Μᾶς ἀξιώνει καὶ φέτος ὁ Θεὸς νὰ ἑορτάσουμε τὰ Χριστούγεννα. Ἑορτὴ χαρᾶς καὶ πανηγύρεως. «Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται. Ὅλος ὁ χριστιανικὸς κόσμος σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση ἑορτάζει σήμερα τὴ Θεία Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ Θεία Γέννηση εἶναι τὸ ἀνερμήνευτο θαῦμα τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ μέγιστο γεγονός, ποὺ χωρίζει τὴν Ἱστορία τοῦ κόσμου πρὸ στὴν πρὸ «Χριστοῦ» καὶ τὴ «μετὰ Χριστὸν» ἐποχή. Στὴν ἀρχὴ ἐορτάζοταν μαζὶ μὲ τὴ Βάφτιση, ὡς ἑορτὴ τῆς Θείας Ἐπιφανείας, γιατί τότε φάνηκε, μὲ τὴ φωνὴ τοῦ οὐράνιου Πατέρα πὼς ὁ Ἰησοῦς ἦταν ὁ Χριστός. Στὰ χρόνια ὅμως τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου, καθὼς ὁ ἴδιος λέγει σὲ μιὰ ὁμιλία, καθιερώθηκε ὡς ξεχωριστὴ ἑορτή. 

 

    Στὴν ἴδια ὁμιλία του, τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τὴν ὀνομάζει «μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν» Λέγει χαρακτηριστικά: 

 

    «Σήμερα λύθηκαν τὰ μακροχρόνια δεσμά. Ὁ διάβολος καταντροπιάσθκε. Οἱ δαίμονες δραπέτευσαν. Ὁ θάνατος (τῆς ψυχῆς ) καταργήθηκε. Ὁ Παράδεισος ἀνοίχθηκε, Ἡ κατάρα ἐξαφανίστηκε. Ἡ ἁμαρτία διωχθηκε. Ἡ πλάνη ἀπομακρύνθηκε. Ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύφθηκε. Τὸ κήρυγμα τῆς εὐσέβειας ξεχύθηκε καὶ διαδόθηκε παντοῦ. Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μεταφυτεύθηκε στὴ γῆ. Οἱ Ἄγγελοι συνομιλοῦν μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ὅλα ἔγιναν ἕνα. Κατέβηκε ὁ Θεὸς στὴ γῆ καὶ ὁ ἄνθρω πὸς ἀνέβηκε στοὺς οὐρανούς. Κατέβηκε ὁ Θεὸς στὴ γῆ καὶ πάλι βρίσκεται στὸν Οὐρανό. Ὁλόκληρος εἶναι στὸν Οὐρανὸ καὶ ὁλόκληρος εἶναι στὴ γῆ. Ἔγινε ἄνθρωπος καὶ εἶναι Θεός. Εἶναι Θεὸς καὶ ἔλαβε σάρκα». 

 

    Ὅσο τὸ μέγα θαῦμα τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Θείου Λόγου εἶναι ἀνερμήνευτο καὶ κρυμμένο μέσα στὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, ἄλλο τόσο ἡ Θεία Γέννηση, ὡς γεγονός, εἶναι ἱστορικὸ καὶ μαρτυρημένο. Γιὰ τὶς συνθῆκες, ὑπὸ τὶς ὁποῖες γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μαρτυροῦν τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια, καὶ εἶναι αὐτὰ τὰ γεγονότα, ποὺ ἑορτάζει ἡ ἐκκλησία ὄχι μόνο ἱστορικά, ἀλλὰ καὶ μυσταγωγικά. Τὰ γεγονότα δηλαδὴ τῆς θείας Γέννησης, καθὼς καὶ ὅλα τὰ γεγονότα τῆς πίστης, δὲν εἶναι μόνο γεγονότα ἱστορικῆς μνήμης, ἀλλὰ καὶ ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Χρόνος δὲν ὑπάρχει στὴ θεία λατρεία, οὔτε παρελθὸν οὔτε μέλλον, ἀλλὰ ἕνα αἰώνιο παρὸν μέσα στὸ ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ζεῖ τὰ γεγονότα καὶ ἀναστρέφεται μὲ τὰ πρόσωπα τὰ ὁποῖα ἑορτάζει. «Σήμερον γεννᾶται ἐκ παρθένου», «Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν Ὑπερούσιον τίκτει». 

 

    Αὐτὸ τὸ γεγονὸς γιορτάζουμε σήμερα. Ἀλλά, πὼς θὰ τὸ γιορτάσουμε; Κάθε φορὰ ποὺ πλησιάζουμε τὴν μεγάλη γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων λαμπρὴ καὶ πανηγυρικὴ γίνεται ἡ ἀτμόσφαιρα. Στολίζονται οἱ πόλεις. Φωταγωγοῦνται τὰ καταστήματα, οἱ πλατεῖες καὶ οἱ δρόμοι. Τηλεοπτικοὶ καὶ ραδιοφωνικοὶ σταθμοὶ μᾶς προσφέρουν κάλαντα ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο. Δῶρα ἀνταλλάσσουμε. Εὐχὲς ἀκούγονται παντοῦ. Μυριάδες εὐχετήριες κάρτες ταξιδεύουν σ’ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς. Καὶ οἱ παραστάσεις ποικίλες: ἀπὸ τὰ στολισμένα δέντρα, τὰ ὄμορφα ἔλατα, τὰ καραβάκια, τὰ παιδιὰ ποὺ λένε τὰ κάλαντα καὶ πολύχρωμα ἄλλα στολίδια. 

 

    Πάρα πολλοὶ ἄνθρωποι ζοῦν τὴν Γιορτὴ καὶ ἀγνοούουν τὸν Οἰκοδεσπότη. Γλεντοῦν καὶ χαίρονται τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, Ἄλλοι, πάλι, τυπικὰ θὰ πᾶνε στὴν Ἐκκλησία τὸ πρωὶ τῶν Χριστουγέννων. Ἴσως μάλιστα, ἀπὸ συνήθεια νὰ κοινωνήσουν, ἀλλὰ τίποτα περισσότερο. Θὰ συνεχίσουν τὴ ζωή τους, σὰν νὰ μὴν ἦρθε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, σὰν νὰ μὴν γεννήθηκε ποτέ, σὰν νὰ μὴν ἔφερε τὸν θεϊκὸ νόμο Του, σὰν νὰ μὴν ἔχυσε τὸ πανάγιο Αἷμα Του στὸν Σταυρὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Θὰ συνεχίσουν τὴν ὑλιστική τους ζωή. 

 

    Ὑπάρχουν, ὅμως καὶ οἱ πιστοὶ ποὺ περιμένοντας τὰ Χριστούγεννα δὲν μένουν σὲ μιὰ ἐξωτερικὴ προετοιμασία. Προχωροῦν σὲ κάτι βαθύτερο. Νιώθουν τὸ πνευματικὸ νόημα τῆς Γιορτῆς. Ἑτοιμάζουν τὶς καρδιές τους μὲ τὴ μετάνοια καὶ τὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση, γιὰ νὰ δεχθοῦν τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου. Νὰ γίνουν οἱ καρδιές τους Φάτνες. 

 

    Γι’ αὐτοὺς τὰ Χριστούγεννα δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἡμέρα τῶν δώρων. Εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Θείου Δώρου ποὺ προσέφερε στὴ γῆ μας ὁ Οὐράνιος Πατέρας. Δὲν περιμένουν τὴν μεγάλη Γιορτὴ σὰν μιὰ ὀλιγοήμερη σύντομη χαρά. Ἀλλὰ σὰν πηγὴ τῆς χαρᾶς, διότι «ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Περιμένουν τὰ Χριστούγεννα, ὄχι ἁπλῶς σὰν ἕνα μεγάλο γεγονός, ποὺ χάνεται στὰ βάθη τῶν αἰώνων, ἀλλὰ σὰν μία σύγχρονη πραγματικότητα, μία «εὐδοκία» τοῦ Οὐράνιου Πατέρα καὶ γιὰ τὸ σύγχρονο ἄνθρωπο. 

 

    Δὲν μποροῦμε νὰ λέμε ὅτι «γιορτάζουμε Χριστούγεννα» ὅταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό. Οὔτε δικαιούμαστε νὰ λέμε ὅτι γιορτάζουμε Χριστούγεννα, ὅταν στὸ ἐπίκεντρο τῆς γιορτῆς βρίσκεται ὁ ἑαυτός μας, παραβλέποντας ἢ καὶ περιφρονῶντας ἴσως τὸν συνάνθρωπό μας. Τότε γιορτάζουμε λοιπὸν ἀληθινὰ Χριστούγεννα, ὅταν γιορτάζουμε τὴ δική μας ἐν Χριστῷ ἀναγέννηση, τὴν ὁποία ἐκδηλώνουμε μὲ τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη μας πρὸς τὸν ὁποιοδήποτε συνάνθρωπό μας. Τότε γιορτάζουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα, ὅταν στὴν καθημερινή μας ζωὴ ἀγωνιζόμαστε νὰ ἐφαρμόσουμε τὸν θεσπέσιο ὕμνο τῆς Ἀγάπης ποὺ ἔγραψε ὁ Ἀπ. Παῦλος στὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του. 

 

    Τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἡ «ἀνατολη ἀνατολῶν». Ἀνέτειλε ὁ ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ἔδιωξε τὸ πυκνὸ σκοτάδι τῆς κακίας καὶ τῆς ἁμαρτίας κι ἐμεῖς βρήκαμε τὴν Ἀλήθεια, τὸ Φῶς, τὴ Ζωή. Ἡ ἁγία μας πίστη δὲν εἶναι θρησκεία. Εἶναι τρόπος ζωῆς. Σὲ ὅλα τὰ θρησκεύματα βλέπουμε τὸν ἄνθρωπο νὰ προσπαθεῖ νὰ συναντήσει τὸ Θεὸ κι ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ τὸν φτάσει λόγῳ τῆς ὑπερβατικότητός Του, ἐπινοεῖ διάφορους θεοὺς νομίζοντας ὅτι βρῆκε τὴν ἀλήθεια. Ἐμεῖς, ὅμως, οἱ χριστιανοὶ εἴμαστε διαφορετικοί. Δὲν προσεγγίσαμε καὶ δὲν ἐπινοήσαμε κανένα θεό. Ἀντιθέτως, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἦρθε καὶ βρῆκε ἐμᾶς. 

 

    Ὅλος ὁ κόσμος χαίρεται καὶ πανγυρίζει μὲ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, Μακάρι καὶ ἡ δική μας καρδιὰ νὰ λάβει μέρος σ’ αὐτὴ τὴν παγκόσμια χαρὰ καὶ ὁ ἐνανθρωπήσας Θεὸς νὰ τῆς μεταδώσει θάρρος, δύναμη καὶ ἐλπίδα, Ἀμήν.