Γιατί ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν Ἀνάληψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ;

+ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σερβίων καὶ Κοζάνης κυροῦ Διονυσίου 

 

    

    Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴ μεγάλη Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴν θεία Ἀνάληψη ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, δηλαδὴ στὸ «Πιστεύω», ὅτι ὅταν τελείωσε τὸ ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Νὰ τὰ λόγια τοῦ ἱεροῦ Συμβόλου, ποὺ τὰ ἀκοῦμε στὴ θεία Λειτουργία: «Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός». 

 

    Ἀλλὰ ποιά εἶναι ἡ σημασία τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν πίστη μας; Γιατί ὅλα τὰ θεῖα γεγονότα, ὅσα δηλαδὴ ἔκανε καὶ κάνει ὁ Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἔχουν πάντα μιὰ πολὺ βαθειὰ σημασία καὶ φανερώνουν τὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία γίνονται ὅσα γίνονται στὸ κόσμο. Ὅσα ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ ἔκανε καὶ κάνει γιὰ τὴ σωτηρίας μας, ἡ Ἐκκλησία τὰ ὀνομάζει «μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας». Ποιά εἶναι λοιπὸν στὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας ἡ σημασία τῆς θείας Ἀναλήψεως; Γιατί δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν Ἀνάληψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὴ ἡ ἑορτὴ γιὰ τὴν πίστη μας; Γιατί ὅλες οἱ ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας ἀναφέρονται στὰ ἱερὰ πρόσωπα καὶ γεγονότα τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας. Μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας εἶναι ὅσα ἔκαμε καὶ κάνει ἡ ἀνερμήνευτη βουλὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἄνθρωπου. 

 

    Γιὰ τὴ σημασία τῆς θείας Ἀναλήψεως μᾶς ὁμιλεῖ ἡ Ἐκκλησία. Γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι στοὺς πιστοὺς ὁ δάσκαλος τῆς θείας ἀλήθειας. Ἡ Ἐκκλησία μας ἑρμηνεύει τὶς θεῖες Γραφὲς καὶ ἡ Ἐκκλησία κάθε φορά, ὡς δάσκαλος καὶ μητέρα μᾶς ὁδηγεῖ στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ὄχι μόνο στὸ θεῖο κήρυγμα καὶ στὴν ὑμνολογία, δηλαδὴ στὰ τροπάρια κάθε ἑορτῆς, ἡ Ἐκκλησία ἐξηγεῖ στοὺς χριστιανοὺς καὶ τοὺς διδάσκει τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως. Θὰ περιοριστοῦμε λοιπὸν σὲ δύο ἀπὸ τὰ πιὸ γνωστὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως, γιὰ νὰ δοῦμε ποιά εἶναι ἡ σημασία τῆς μεγάλης αὐτῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς. 

 

    Πρῶτο εἶναι τὸ Ἀπολυτίκιο. Λέγεται ἔτσι, γιατί ψάλλεται στὴν Ἀπόλυση τοῦ Ἑσπερινοῦ. Σὲ κάθε ἑορτὴ ὁ ἀντιπροσωπευτικὸς ὕμνος εἶναι τὸ Ἀπολυτίκιο, ἕνα τροπάριο σύντομο, ποὺ ὅλοι σχεδὸν οἱ πιστοὶ τὸ ξέρουν καὶ τὸ ψάλλουν. Νὰ λοιπὸν τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως. 

 

    «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν χαροποιήσας τοὺς μαθητὰς τὴ ἐπαγγελία τοῦ Ἅγιου Πνεύματος. Βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου». 

 

    Μὲ δικά μας λόγια αὐτὸ τὸ τροπάριο θέλει νὰ πεῖ· «Ἀναλήφθηκες μὲ δόξα, Χριστὲ ὁ Θεός μας, ἀφοῦ πρῶτα χαροποίησες τοὺς μαθητὲς μὲ τὴν ὑπόσχεση πὼς θὰ στείλεις τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κι ἀφοῦ ἐκεῖνοι, μὲ τὴν εὐλογία ποὺ τοὺς ἔδωσες βεβαιώθηκαν ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου». 

 

    Τὸ δεύτερο τροπάριο τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως, ποὺ τὸ ἀκοῦμε στὴ θεία Λειτουργία, εἶναι τὸ Κοντάκιο. Λέγεται ἔτσι, γιατί «ἐν κοντῷ», δηλαδὴ σὲ λίγα λόγια καὶ σύντομα ὁμιλεῖ πάντα γιὰ τὴν ὑπόθεση τῆς κάθε ἑορτῆς. Νὰ λοιπὸν τὸ Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως. 

 

    «Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος καὶ βιῶν τοῖς ἀγαπῶσὶ σὲ· Ἐγὼ εἰμὶ μεθ’ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν». 

 

    Ἐξηγοῦμε κι αὐτὸ τὸ τροπάριο στὴ δική μας γλῶσσα·«Αφού τέλειωσες ὅσα ἦταν νὰ γίνουν γιὰ τὴ σωτηρία μας κι ἀφοῦ ἕνωσες τὰ ἐπίγεια μὲ τὰ οὐράνια, ἀναλήφθηκες μὲ δόξα, Χριστὲ ὁ Θεός μας. Καθόλου ὅμως δὲν χωρίστηκες ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ μένεις μαζὶ μ’ ἐκείνους ποὺ σὲ ἀγαποῦν καὶ τοὺς βεβαιώνεις ὅτι ἐγὼ εἶμαι μαζί σας καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς βλάψει». 

 

    Αὐτὰ τὰ δύο τροπάρια, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα βέβαια ποὺ ψάλλουμε σήμερα, μᾶς ἐξηγοῦν καὶ μᾶς λένε τί εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως. Μᾶς λένε πρῶτα ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀναλήφθηκε, πὼς καὶ πότε ἀναλήφθηκε καὶ γιατί ἀναλήφθηκε. Αὐτὸς ποὺ ἀναλήφθηκε εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Ἀναλήφθηκε, ὅταν μὲ τὴ διδασκαλία του, μὲ τὰ θαύματα του, μὲ τὸ σταυρικὸ θάνατο καὶ τὴν Ἀνάστασή του, τέλειωσε τὸ ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἀναλήφθηκε μὲ δόξα, ἔδωσε τὴν ὑπόσχεση πὼς θὰ στείλει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ βεβαίωσε πὼς πάντα εἶναι μαζί μας, ὅταν τὸν πιστεύουμε καὶ τὸν ἀγαπᾶμε. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ πάψει νὰ εἶναι Θεός, πῆρε πάνω του τὴν ἀνθρώπινη φύση κι ἔγινε Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος, καὶ ὡς Θεάνθρωπος ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανούς. Ἡ ἀνάληψη δηλαδὴ εἶναι τὸ ἀνέβασμα τοῦ ἀνθρώπου στοὺς οὐρανούς. Ἐκεῖ τώρα ὁ Θεάνθρωπος Σωτῆρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου κάθεται στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα καὶ «ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν», δηλαδὴ εἶναι κοντὰ καὶ μαζὶ μὲ ὅλους, ποὺ τὸν πιστεύουν καὶ τὸν ἀγαποῦν. Καὶ εὐλογεῖ ὅλους ἐμᾶς, ὅπως τὸν εἶδαν οἱ Ἀπόστολοι νὰ τοὺς εὐλογεῖ καὶ νὰ ἀναλαμβάνεται στοὺς οὐρανούς. Ἀμήν. 

 

πηγή: poimin.gr