Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη
Γεννήθηκε στίς 2/15 Ὀκτωβρίου τοῦ 1897 (ἡμέρα ἑορτασμοῦ τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καί Ἰουστίνης) στήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ πατέρας τῆς ἦταν εὔπορος ξυλέμπορος κι ἔζησε σέ ἕνα περιβάλλον μέ πολλές ἀνέσεις στήν Πόλη, στό Φανάρι.
Ἦταν ἕνα χαριτωμένο κοριτσάκι, γεμάτο ἀγάπη γιά ὅλον τόν κόσμο. Τίς ἡμέρες πού τό ἀρχοντικό τῶν Παπαγιάννη «δεχόταν» ἡ χαρά τῆς μικρῆς Αὐρηλίας (τό ὄνομά της πρίν δεχτεῖ τήν μοναχική κουρά) ἔτρεχε ἀμέσως γιά ν' ἀνοίξει καί νά ὑποδεχθεῖ ἐκείνη τούς ἐπισκέπτες.
Ἦταν τό τέταρτο καί τό τελευταῖο παιδί τῆς οἰκογενείας. Ἀπό τά ἀδέλφια της ἡ μεγάλη, ἡ Βασιλική ἦταν ἐκείνη πού τῆς πρωτομίλησε γιά τόν Θεό. Μαζί μέ τά παραμύθια πού τῆς διάβαζε, τῆς ἔλεγε ἱστορίες ἀπό τό Εὐαγγέλιο καί τήν Παλαιά Διαθήκη. Μία μέρα λοιπόν, τῆς εἶπε ὅτι ὁ Θεός εἶναι «πανταχοῦ Παρών» κι ὅτι κι ἄν κάνουμε Ἐκεῖνος τό βλέπει... Τότε ἡ μικρή Αὐρηλία πού ἦταν 4-5 χρονῶν τά ἔχασε καί μέ τρομαγμένη φωνή ρώτησε: « Κι ἄν πάω καί κλειστῶ μέσα σ' ἐκεῖνο τό ντουλάπι, θά μέ βρεῖ»; «Ναί» τῆς λέει. «καλά, κι ἄν γίνω μικρή-μικρή καί μπῶ σ'αὐτό τό σπιρτόκουτο κι ἐκεῖ θά μέ βλέπει»; «Κι ἐκεῖ». Τότε κατάλαβε ὅτι ἡ ζωή εἶναι σοβαρή ὑπόθεση κι ὅτι δέν μποροῦμε νά κάνουμε συνέχεια πράγματα τοῦ κεφαλιοῦ μας κι ἀταξίες, μά πρέπει νά εἴμαστε καλά παιδιά γιατί μᾶς βλέπει «Ἐκεῖνος πού-εἶναι παντοῦ»! Ξέσπασε τότε σέ κλάματα καί χώθηκε στήν ἀγκαλιά τῆς ἀδελφῆς της. «Δηλαδή , πάει χάθηκα»!!!
Τά χρόνια περνοῦσαν καί ἡ μικρή Αὐρηλία ἀγαποῦσε ὅλον τόν κόσμο κι ὅλος ὁ κόσμος τήν ἀγαποῦσε! Μετά τό γυμνάσιο, ἔφρυγε γιά νά συνεχίσει τίς Σπουδές της στήν Ἐλβετία στήν Σχολή Γεωπονικῆς του Estavayer-Le-Lacε ἰδιαίτερα τά φυτά καί κυριολεκτικά μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς τῆς «μιλοῦσε» μαζί τους καί λές κι ἔβλεπες κάθε φορᾶ τήν ἀνταπόκρισή τους.
Τό 1923 βρίσκεται οἰκογενειακῶς στήν Θεσσαλονίκη. Ἐκεῖ μπαίνει στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ὡς Ἀκροάτρια στήν Φιλοσοφική Σχολή. Μετά τό τέλος τῶν σπουδῶν τίς φθάνει στήν Ἀθήνα καί ἡ πρώτη της φροντίδα ἦταν νά πιάσει κάποια δουλειά. Ἐπίασε λοιπόν δουλειά σέ μία ψυχιατρική κλινική ὅπου παρέμεινε ἕναν μόνον χρόνο. Ἔπειτα ἀκολούθησε ἡ Ἀγγλία, μόνη μέ μοναδική περιουσία μία χάρτινη Λίρα Ἀγγλίας... Ἡ ἐν Χριστῷ περιπέτεια τῆς μόλις ἄρχιζε... Ἐκεῖ βρῆκε διάφορες ἐργασίες ἐνῶ παράλληλα βοηθοῦσε πλῆθος ἀπόρων καί ἀνέργους, ἐπίσης φρόντιζε δωρεάν πολλούς φτωχούς. Κι ἔρχεται τό 1954 , ἡ χρονιά σταθμός στήν πνευματική της ζωή. Ἦταν 24 Μαρτίου τήν ἡμέρα πού ἔφυγε γιά τήν ἄλλη ζωή ἡ μητέρα της. Γιά κείνη, μόλις ἄρχιζε ἡ Μεγάλη περιπέτεια τῆς Πίστης στόν Χριστό.
Ἀπό κεῖ καί πέρα ξεκίνησε ἡ μεγάλη ἱεραποστολή της στίς πέντε ἠπείρους τῆς ὑφηλίου. Τό 1954 πῆγε στήν Ἰνδία ὅπου καί παρέμεινε 5 χρόνια. Ἦταν μεγάλος σταθμός στήν ζωή της καί ἡ ἴδια ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τήν Ἰνδία. Ἐκεῖ βοηθοῦσε ἀκατάπαυστα πλῆθος λεπρῶν καί ἀρρώστων καί τούς ἔδειχνε ἀπεριόριστη ἀγάπη! Ὅλοι τήν ἀγαποῦσαν καί τήν φώναζαν ἀδελφή Λίλα. Στό καθημερινό της κουραστικό πρόγραμμα ἦταν ἀπαραίτητη ἡ δίωρη ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί πολλές ὧρες προσευχῆς. Εἶχε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί γι' αὐτό ποτέ δέν κρατοῦσε χρήματα πάνω της. Ὅλα της τά ἔδινε ἐκεῖνος, ἔλεγε, ἐκείνη τό μόνο πού ἔκανε ἦταν νά ἀφεθεῖ στά χέρια Του. Ἀεροπορικά εἰσιτήρια, τροφή, κατάλυμα καί ὅτι ἄλλο τῆς χρειαζόταν τῆς τό ἔδινε ὁ Θεός. Βοηθοῦσε πλῆθος ἀνθρώπων ἐνῶ ἦταν ἡ αἰτία πολλοί ἄνθρωποι νά βαφτιστοῦν Ὀρθόδοξοι. Ποτέ δέν μιλοῦσε σέ ἄλλους γιά τόν Χριστό ἄν δέν τῆς τό ζητοῦσαν οἱ ἴδιοι. Ἔκανε σημαντικές γνωριμίες (Μητέρα Τερέζα, Sivananda, Baba Amte).
Τήν καλοῦσαν σέ διάφορες χῶρες γιά νά μιλήσει γιά τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό καί πραγματικά ἄφηνε τά πλήθη ἄλαλα. Μετά τήν Ἰνδία βρέθηκε στά Ἰμαλάια γιά ἕναν χρόνο μέ λιτή τροφή, μόνη μόνω τῷ Θεῶ, σέ ὧρες ἀτελείωτης προσευχῆς. Ἡ ἴδια ἔλεγε ἀργότερα ὅτι ἐκεῖνο τόν χρόνο ἔζησε τόν ἡσυχαστικό μοναχισμό χωρίς καν νά τό γνωρίζει!
Πίστευε πλέον ὅτι ἔκανε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὅταν ξαφνικά της ἦρθε τό μήνυμα ἀπό τούς ἀγγέλους ὅπως ἡ ἴδια ἔλεγε, «τώρα εἶσαι σέ θέση νά πᾶς γιά Μοναχή». Τότε κατάλαβε ὅτι ὁ μοναχισμός εἶναι ἕνας ἰδιαίτερος καί ἀνώτερος τρόπος ζωῆς. Ἡ ἴδια ἄφησε τό θέμα ἀνοιχτό καί πίστευε ὅτι ὁ Θεός γιά ἄλλη μία φορά θά τήν ὁδηγοῦσε. Συναντήθηκε λοιπόν μέ ἕναν κύριο ὁ ὁποῖος τῆς ζήτησε νά τήν συνοδεύσει στήν Βηθανία σ' ἕνα μοναστήρι. Τά ναῦλα γιά ἄλλη μία φορά βρέθηκαν μέ θαυματουργικό τρόπο κι ἔτσι πῆγε στήν Βηθανία, σέ ἡλικία 62 ἐτῶν(!)ὅπου ξεχώρισε γιά τήν ἀγάπη καί τήν ὑπομονή της. Κι ἐκεῖ πού νόμιζε ὅτι αὐτή θά ἦταν πλέον ἡ ζωή τῆς ἄρχισε πάλι τά ταξίδια γιά νά βοηθήσει, νά μιλήσει γιά τόν Χριστό καί νά ἀγαπηθεῖ ἀπό ὅλον τόν κόσμο. Ἀκολουθεῖ ἡ Ἀθήνα ὅπου ἔκανε ἐγχείρηση γιά νά θεραπευτεῖ ἀπό τήν 100% τύφλωση τοῦ ἀριστεροῦ ματιοῦ της. Ὅταν ἔγινε ἡ ἐγχείρηση «ἐγένετο φῶς». Παρέμεινε στήν Ἀθήνα στήν Ἱερά Μονή Εὐαγγελίστριας, τήν Νέα Ἱερουσαλήμ ὅπως ἡ ἴδια ἔλεγε. Μέσα ἀπό τό μοναστήρι ἀλληλογραφοῦσε καί βοηθοῦσε πολλούς ἀνθρώπους. Ἀκολουθεῖ ἡ Ἀφρική, ἡ Ἀθήνα, ὅπου ἔμεινε στό σπίτι τῶν ἀγγέλων ὅπως τό ἀποκαλοῦσαν τά πνευματικά της παιδιά, ὅπου κάθε μέρα δεχόταν πονεμένους ἀνθρώπους καί τούς βοηθοῦσε, ἡ Αἴγινα καί ἡ Λέρος, ὅπου καί ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 95 ἐτῶν, στίς 28 Μαρτίου τοῦ 1992 ἀνασηκώνοντας τά χέρια της στόν οὐρανό... Ἐκείνη τήν στιγμή τά πνευματικά της παιδιά ἄκουσαν καθαρότατα μία νεανική φωνή νά τραγουδᾶ μία μελωδία ἄγνωστη, χαρμόσυνη, Ἀγγελική... Αὐτό κράτησε μόλις λίγα δευτερόλεπτα καί μετά μία σιωπή πλημμύρισε τό κελί της...
Ὅλες οἱ καμπάνες τῆς Λέρου χτυποῦσαν πένθιμα καί στήν κηδεία τῆς παρευρέθη πολύς λαός. Ἐψάλλη ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία γιά Μεγαλόσχημο Μοναχή καί τήν ὥρα πού τήν συνοδεύσανε Μοναχές στόν τάφο ὁ Δεσπότης θέλησε νά δεῖ γιά τελευταία φορά τό πρόσωπό της. Κανείς δέν ἀνέπνεε. Ὅσοι τό εἴδανε, κάνανε τόν Σταυρό τους καί λένε ὅτι δέν ὑπάρχουν λόγια γιά νά περιγράψουν τό πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου πού εἴδανε...Ἡ Γερόντισσα Γαβριηλία ἦταν ἕνας σπάνιος ἄνθρωπος μέ ἀπεριόριστη ἀγάπη πρός τόν πλησίον. Ἀξιώθηκε ἐπίσης καί τῆς ἀπόκτησης τοῦ διορατικοῦ χαρίσματος. Ἔλεγε ὅτι κάποτε οἱ ἄγγελοι τῆς εἶπαν ὅτι αὐτό πού μετράει πιό πολύ εἶναι τό ποσόν καί τό ποιόν τῆς ἀγάπης πού δίνεις στούς ἄλλους χωρίς διακρίσεις! Ὅλοι τήν ρωτοῦσαν πώς ἦταν δυνατόν νά ἀγαπάει τόσο πολύ ἀκόμα καί τούς ἀγνώστους καί πώς ἦταν δυνατόν νά κάνει ὑπακοή σέ ὅλον τόν κόσμο καί νά ταξιδεύει συνεχῶς γιά νά βοηθήσει ἔστω καί ἕναν μόνο ἄνθρωπο. Δίκαια λοιπόν ἡ ζωή τῆς χαρακτηρίζεται ὡς ἡ ἀσκητική της ἀγάπης! Κάποτε τήν εἶχε χαρακτηρίσει ἕνας ξένος ἱεραπόστολος «κακή χριστιανή», γιατί σέ ἀντίθεση μέ τούς ἄλλους ἱεραπόστολους στήν Ἰνδία, ἄλλων θρησκειῶν πού γνωρίζανε πολλές ντόπιες διαλέκτους ἐκείνη δέν ἤξερε καμία καί μιλοῦσε μόνο Ἀγγλικά καί αὐτή τοῦ ἀπάντησε ὅτι ξέρει πέντε γλῶσσες: Ἡ πρώτη εἶναι τό χαμόγελο, ἡ δεύτερη τά δάκρυα, ἡ τρίτη εἶναι τό ἄγγιγμα, ἡ τέταρτη εἶναι ἡ προσευχή καί ἡ πέμπτη εἶναι ἡ ἀγάπη. Μ' αὐτές τίς πέντε γλῶσσες γύριζε ὅλον τόν κόσμο. Τότε ὁ ἱεραπόστολος τῆς ζήτησε νά ξαναπεῖ αὐτές τίς «πέντε γλῶσσες» γιά νά τῆς γράψει... ''Ἄν δέν σπάσεις τό Ἐγώ καί τό ἀδειάσεις, πῶς θά κάνεις χῶρο νά ἔρθει ὁ Θεός;''
- Πηγή: https://www.monastiriaka.gr/index.php?newsid=86064#sthash.dxnpKGM0.dpuf
Δεῖτε βίντεο γιά τήν γερόντισσα Γαβριηλία, ΕΔΩ τό πρῶτο μέρος καί ΕΔΩ τό δεύτερο μέρος.