Ὁμιλία εἰς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου
Ἁγίου Κυρίλλου, Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων
Διακηρύττουμε παρουσίαν Χριστοῦ, ὄχι μόνον μίαν, ἀλλὰ καὶ δευτέραν πολὺ καλλιτέραν τῆς προηγουμένης· διότι ἡ πρώτη ἀποτελοῦσε ἐπίδειξιν ὑπομονῆς, ἐνῶ ἡ ἐρχομένη φέρει τὸ στέμμα τῆς θείας Βασιλείας. Πράγματι στὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὰ πάντα, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, εἶναι διπλά· διπλὴ γέννησις, μία ἀπὸ τὸν Θεὸν προαιωνίως καὶ μία ἀπὸ τὴν Παρθένον στοὺς ἐσχάτους καιρούς· δύο κάθοδοι· μία ἡ ἀφανὴς «ὡς ἐπὶ πόκον» καὶ Δευτέρα ἡ ἔνδοξος καὶ ἐπιφανής, ἡ μέλλουσα. Κατὰ τὴν πρώτην παρουσίαν ἐσπαργανώθη στὴν φάτνην, στὴν Δευτέρα «ἀναβάλλεται(ἐνδύεται) φῶς ὡς ἱμάτιον». Στὴν πρώτην «ὑπέμεινε σταυρὸν αἰσχύνης καταφρονήσας», στὴν δευτέραν θὰ ἔλθη δοξαζόμενος, δορυφορούμενος ἀπὸ στρατιὲς ἀγγέλων. Δὲν μένουμε λοιπὸν στὴν πρώτην μόνον παρουσίαν, ἀλλὰ προσδοκοῦμε καὶ τὴν δευτέραν…Ἔρχεται ὁ Σωτὴρ ὄχι γιὰ νὰ δικασθεῖ πάλιν, ἀλλὰ γιὰ νὰ δικάσει τοὺς δικαστᾶς του· αὐτὸς ποὺ προηγουμένως, ὅταν ἐκρίνετο, ἐσιωποῦσε, λέγει ὕστερα στοὺς παρανόμους, ὑπενθυμίζοντας ὅσα ἐτόλμησαν κατὰ τὴν σταύρωση: «Ταῦτα ἐποίησας καὶ ἐσίγησα». Τότε ἦλθε γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τὴν Θείαν Οἰκονομίαν, καὶ ἐδίδασκε τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν πειθώ· τώρα ὅμως θὰ ἀναγκασθοῦν νὰ τὸν ἀναγνωρίσουν ὡς Βασιλέα τους, ἔστω καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλουν…
«Ὅταν δὲ ἔλθη ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τὴ δόξη αὐτοῦ, καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ». Βλέπε, ἄνθρωπε, ἐνώπιον πόσων θὰ ἐμφανισθεῖς στὸ κριτήριο.Θὰ εἶναι τότε παρὸν ὅλο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων. Ἀναλογίσου λοιπὸν πόση εἶναι ἡ φυλὴ τῶν Ρωμαίων· ἀναλογίσου πόσοι εἶναι οἱ ἄλλοι, οἱ βάρβαροι οἱ ὁποῖοι ζοῦν τώρα καὶ πόσοι ἔχουν ταφεῖ τὰ τελευταία ἑκατὸν χρόνια· πόσοι ἐτάφησαν μέσα σὲ χίλια χρόνια· ἀναλογίσου πόσοι εἶναι ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι σήμερα. Μεγάλο πλῆθος βέβαια, ἀλλὰ καὶ πάλιν μικρὸν εἶναι· διότι οἱ ἄγγελοι εἶναι περισσότεροι· ἐκεῖνοι εἶναι τὰ ἐνενήντα ἐννέα πρόβατα, ἡ δὲ ἀνθρωπότης μόνο τὸ ἕνα…
Παρευρίσκεται τότε στὸ κριτήριο ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τῶν ἁπάντων, μαζί του θὰ κάθεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θὰ εἶναι δὲ παρὸν καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα· ἀγγελικὴ σάλπιγγα θὰ προσκαλέσει ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι θὰ φοροῦμε ὡς ἔνδυμα τὰ ἔργα μας. Ἄραγε δὲν ὀφείλουμε νὰ ἀγωνιοῦμε ἀπὸ τώρα; Καὶ μὴ νομίσεις, ἄνθρωπε, ὅτι εἶναι μικρὴ καταδίκη τὸ νὰ κατακριθεῖς ἐνώπιον τόσου πλήθους· μήπως δὲν προτιμοῦμε πολλὲς φορὲς νὰ πεθάνομε, παρὰ νὰ κατηγορηθοῦμε ἀπὸ φίλους;
Ἂς ἔχομε τὴν ἀγωνία, λοιπόν, ἀδελφοί, μὴ μᾶς καταδικάσει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος, ἂν πρόκειται νὰ μᾶς καταδικάσει, δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἐξέταση ἡ ἔλεγχο· μὴν πεῖς ὅτι τὴν νύκτα ὅταν ἐπόρνευσα ἡ ἔκανα μαγεῖες ἡ ἔπραξα κάτι ἄλλο, καὶ δὲν ὑπῆρχε ἄνθρωπος ἐκεῖ. Ἀπὸ τὴν συνείδησή σου κρίνεσαι, «μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἡ καὶ ἀπολογουμένων, ἐν ἡμέρα, ὄτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων». Σὲ ἀναγκάζει νὰ πεῖς τὴν ἀλήθεια τὸ φοβερὸ πρόσωπο τοῦ Κριτοῦ, ἡ μᾶλλον, καὶ ἂν δὲν τὴν πεῖς, σὲ ἐλέγχει. Διότι θὰ ἀναστηθεῖς φορώντας τὶς ἁμαρτίες σου, ἡ τὶς ἀρετές σου· αὐτὸ δήλωσε ὁ ἴδιος ὁ Κριτής…
Τί λέγει λοιπὸν ὁ κριτὴς γιὰ τὴν ἐνδυμασία ἡ μὴ τῶν ἔργων σου; καὶ συνάξουσιν ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη»· διότι πρέπει τὰ πάντα νὰ κλίνουν γόνυ ἐνώπιόν του Χριστοῦ, τὰ ἐπουράνια καὶ τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ καταχθόνια. «Καὶ ἀφορίσει αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων». Πῶς διαχωρίζει ὁ ποιμήν; Μήπως ἐρευνᾶ κάποιο βιβλίο, νὰ μάθει ποιὸ εἶναι πρόβατο καὶ ποιὸ ἐρίφιον; Ἡ τὰ διακρίνει ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση; Δὲν φανερώνει τὸ μαλλὶ τὸ πρόβατο, τὸ δὲ σκληρὸ καὶ τριχωτὸ τὸ ἐρίφιο; Ἔτσι, ἂν μὲν καθαριστεῖς τώρα ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου, ἔχεις στὸ ἑξῆς τὶς πράξεις σου ὡς ἔριον καθαρό, καὶ ἡ στολή σου μένει ἀμόλυντη, καὶ λέγεις πάντοτε τὸ «ἐξεδυσάμην τὸν χιτώνα μου, πῶς ἐνδύσομαι αὐτόν;». Ἀπὸ τὴν ἐνδυμασία ἀναγνωρίζεσαι ὅτι εἶσαι πρόβατο…Μὴ γένοιτο ὅμως κάποιος ἀπὸ τοὺς παρόντες νὰ ἀποβληθεῖ ἀπὸ τὴν χάρη, οὔτε ἐξαιτίας τῶν φαύλων πράξεών του νὰ βρεθεῖ στὰ ἀριστερὰ τάγματα τῶν ἁμαρτωλῶν.
Πῶς, θὰ πεῖ κάποιος, θὰ ἀποφύγομε τὸ πῦρ; Καὶ πῶς θὰ εἰσέλθομε στὴν Βασιλεία; «Ἐπείνασα», λέγει, «καὶ ἐδώκατε μοὶ φαγεῖν»· ἰδοὺ τρόπος. Δὲν χρειάζεται ἀλληγορία ἐδῶ, ἀλλὰ νὰ ἐκτελέσουμε τὰ λεγόμενα· «ἐπείνασα καὶ ἐδώκατε μοὶ φαγεῖν· ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατε μέ· ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετε μέ· γυμνός, καὶ περιεβάλετε μέ· ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθε μέ· ἐν φυλακὴ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρὸς μέ». Ἐὰν τὰ πράξεις αὐτά, θὰ συμβασιλεύσεις· ἐὰν ὅμως δὲν τὰ πράξεις, θὰ κατακριθῆς. Ἄρχισε λοιπὸν ἀπὸ τώρα νὰ τὰ ἐργάζεσαι αὐτά, καὶ ἐπίμενε στὴν πίστη, γιὰ νὰ μὴν ἀποκλεισθεῖς ἔξω, ἀναβάλλοντας νὰ ἀγοράσεις ἔλαιον σὰν τὶς μωρὲς παρθένους· μὴ ξεθαρρευθεῖς ἐπειδὴ ἁπλῶς κρατεῖς τὴν λαμπάδα, ἀλλὰ διατήρησε τὴν ἀναμμένην. Ἂς λάμψει τὸ φῶς τῶν καλῶν ἔργων σου ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, καὶ μὴ βλασφημεῖται ἐξαιτίας σου ὁ Χριστός. Φόρεσε ἔνδυμα ἀφθαρσίας, διαπρέποντας στὰ καλὰ ἔργα…
Εἴθε ὁ Θεὸς τῶν ὅλων νὰ σᾶς διαφυλάξει ὅλους, ὥστε νὰ διατηρεῖτε στὴ μνήμη σᾶς τὰ σημεῖα τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου καὶ νὰ μείνετε ἀκατανίκητοι ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο. Ἔμαθες τὰ σημεῖα τοῦ πλάνου ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθει· ἔλαβες τὶς ἀποδείξεις τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ, τοῦ κατερχομένου φανερὰ ἀπὸ τοὺς οὐρανούς. Τὸν μὲν ἕνα, τὸν ψεύτικο, ἀπόφυγε τὸν. Τὸν δὲ ἄλλον, τὸν ἀληθινό, προσδόκα τὸν. Ἔμαθες τὸν τρόπν, πὼς στὴν Κρίση θὰ καταταγεῖς στὰ δεξιά Του. Τήρησε αὐτὰ πού σου ἐμπιστεύθηκε ὡς παρακαταθήκη ὁ Χριστός, διαπρέποντας σὲ ἔργα ἀγαθά, ὥστε νὰ παρουσιαστεῖς μὲ παρρησίαν ἐνώπιόν του Κριτοῦ καὶ νὰ κληρονομήσεις τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
πηγή: www.imkifissias.gr