Ἡ θυσία τῆς ΜΑΝΑΣ...
Ἦταν κάποτε μία μητέρα μονόφθαλμη. Ἀγαποῦσε πολὺ τὸν μοναχογιό της καὶ εὐχαριστιόταν νὰ τὸν βλέπει νὰ προοδεύει. Ἔκανε ὁποιαδήποτε ταπεινωτική, ἀλλὰ τίμια δουλειὰ προκειμένου νὰ τὸν μεγαλώσει καὶ νὰ τὸν σπουδάσει. Ἐκεῖνος ὅμως ἀπὸ μικρὸςντρεπόταν γιὰ τὴ μητέρα του, ἀπέφευγε νὰ τὴν πλησιάζει ὥστε νὰ μὴν καταλάβει κανεὶς ὅτι εἶναι γιός της. Τὴν θεωροῦσε ἀηδιαστικὴ στὴν ὄψη. Τὰ χρόνια πέρασαν, τὸ παιδὶ παντρεύτηκε καὶ ἀπέκτησε δύο παιδιά. Ἡ μητέρα τοῦ ποτὲ δὲν εἶχε δεῖ τὰ ἐγγόνια της. Κάποια μέρα τῆς ἦρθε ἐπιθυμία νὰ τὰ δεῖ. Ὁ γιὸς μὲ τὴ θέα τῆς μητέρας τοῦ ἄρχισε νὰ φωνάζει καὶ νὰ τὴν διώχνει μὲ ἄσχημο τρόπο. Ἐκείνη ἤρεμή του ἁπαντά: Συγνώμη κύριε, φαίνεται πώς μου ἔδωσαν λάθος διεύθυνση καὶ ἔφυγε. Ἀργότερα ὁ γιὸς περνώντας ἀπὸ τὸ πατρικό του σπίτι, περισσότερο ἀπὸ περιέργεια παρὰ ἀπὸ ἐνδιαφέρον, παρακινήθηκε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν μητέρα του. Οἱ γείτονες τὸν ἐνημέρωσαν ὅτι εἶχε πεθάνει λίγες μέρες πρωτύτερα, εἶχε ὅμως ἀφήσει ἕνα γράμμα γιὰ ἐκεῖνον. Τὸ γράμμα ἔγραφε:
«Ἀγαπητό μου παιδὶ , συγνώμη ποὺ ἦρθα ἀπρόσκλητη στὸ σπίτι σου καὶ τρόμαξα τὰ παιδιά σου. Συγνώμη γιὰ κάθε φορᾶ ποὺ σὲ ντροπίαζα μὲ τὴν ἐμφάνισή μου. Νὰ ξέρεις ὅτι πάντοτε θὰ σ'ἀγαπῶ καὶ ποτὲ δὲ σοὺ κράτησα κακία. Νὰ γνωρίζεις ὅμως πὼς ὅταν ἤσουν πολὺ μικρὸς ἔπαθες ἕνα ἀτύχημα καὶ ἔχασες τὸ ἕνα σου μάτι . Εἶμαι λοιπὸν πολὺ περήφανη ποὺ μπόρεσες νὰ δεῖς τὸν κόσμο μὲ τὴν βοήθειά μου, καθώς σου ἔδωσα τὸ μάτι μου. Σου εὔχομαι νὰ εἶσαι πάντοτε εὐτυχισμένος! Ἡ μητέρα σου».