Ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ ὑποκρισία τότε καὶ σήμερα

    Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. 

 

    Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἰησοῦς δίδασκε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ μέσα σὲ μιὰ Συναγωγή, δηλαδὴ σὲ μιὰ ἑβραϊκὴ «ἐκκλησία» ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Θὰ πρέπει νὰ προσέξουμε τὴν παρουσία τοῦ διδάσκοντος Χριστοῦ στὴ Συναγωγὴ καὶ νὰ τὴν δοῦμε σὲ ἀντίθεση μὲ μιὰ προηγούμενη εὐαγγελικὴ περικοπὴ «Τοῦ Σπορέως», ποὺ ἀναφέρει ὅτι ὁ Σπορέας, ὁ διδάσκαλος δηλαδή, «ἐξῆλθεν» γιὰ νὰ σπείρει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἐδῶ οἱ κληρικοὶ παντὸς βαθμοῦ ἂς προσέξουμε μιὰ σημαντικὴ λεπτομέρεια ποὺ καταγράφεται στὰ Εὐαγγέλια: Ὁ Διδάσκαλος ἡμῶν, ὁ Κύριός μας, δὲν δίδασκε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ μόνο μέσα στοὺς ἱεροὺς ναούς, ἀλλὰ ἐξερχόταν αὐτῶν καὶ κήρυττε διδάσκοντας στοὺς δρόμους, στὶς πλατεῖες, στὰ σπίτια καὶ ὅπου τοῦ δινόταν ἡ εὐκαιρία. 

 

    Τοῦτο γιὰ ὅλους ἐμᾶς σημαίνει, ὅτι ἡ ποιμαντικὴ καὶ κηρυκτικὴ μέριμνά μας γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ δὲν τελειώνει μόνο μὲ κάποια τυπικὰ καθήκοντα ποὺ πραγματοποιοῦνται μέσα στοὺς ἱεροὺς ναούς μας. Τοὐναντίον, πρέπει νὰ ἀναζητήσουμε τὰ παιδιά μας, μικροὺς καὶ μεγάλους, σὲ ὅλους τοὺς χώρους ποὺ συχνάζουν καὶ εὑρίσκονται, διδάσκοντάς τους τὸν θεῖο λόγο μὲ τὸ κήρυγμα, τὶς συμβουλές, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἁγία ζωὴ ποὺ πρέπει ἅπαντες νὰ ἔχουμε, μιμούμενοι τὸν μόνο Διδάσκαλό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἐὰν δὲν πράξουμε ὅπως μᾶς περιγράφει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας, τότε δὲν θ’ ἀργήσει νὰ ἔλθει ἡ ἡμέρα ποὺ θὰ εὐλογοῦμε ἄδειες καρέκλες μέσα στοὺς ἱεροὺς ναούς μας...

 

    Κύριο μέλημα τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἁγία ζωή τους καὶ ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου σύμφωνα μὲ τὴ σχετικὴ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου ποὺ μᾶς λέει: «Πορευθέντες διδάξατε πρὸς ὅλους...». Γνωρίζουμε ἐπίσης ὅτι δίδασκε ὄχι μόνο ὁ Κύριός μας, ἀλλὰ καὶ οἱ μαθητές Του. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι σήμερα διδάσκουν ὄχι μόνο οἱ κληρικοί, ἀλλὰ καὶ οἱ σύγχρονοι μαθητὲς τοῦ Ἰησοῦ, οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ποὺ ἀκολουθοῦν κατὰ βῆμα τὸν Ἰησοῦ Χριστό. 

    

    Ὑπάρχουν τέτοιοι ποιμένες καὶ χριστιανοὶ στὶς ἡμέρες μας; Βεβαίως καὶ ὑπάρχουν καὶ ἐκδαπανοὺν καθημερινὰ ὅλες τὶς δυνάμεις τους, προσφέρουν τὸν ἑαυτό τους, θυσιάζοντας τὰ πάντα γιὰ νὰ φθάσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλα τὰ μέρη τῆς χώρας μας. Διδάσκουν ὅπου βρεθοῦν, μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν ἱερῶν ναῶν, διδάσκουν Ἰησοῦν Χριστὸν Ἐσταυρωμένον καὶ Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν. 

 

    Ὡστόσο μέσα στὸν ἴδιο χῶρο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα ὅτι κήρυττε ὁ Κύριός μας, βρίσκεται καὶ μιὰ ἄλλη κατηγορία ἀνθρώπων ποὺ τὴ βλέπουμε στὸ πρόσωπό του ἀρχισυναγώγου, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ ὑπεύθυνος τοῦ συγκεκριμένου ἱεροῦ ναοῦ. Βλέποντας τὸν ζῆλο, τὴν ἐργατικότητα, τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπειδὴ ὁ ἴδιος δὲν ἔκανε τίποτα σημαντικό, ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τὴν παρουσία καὶ τὸ ἔργο τοῦ Κυρίου μας. Προσπάθησε λοιπὸν νὰ Τὸν μειώσει μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ κόσμου, λέγοντας ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν Ναζαρὲτ παραβιάζει τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου. 

 

    Ὁ Κύριος δὲν ἄφησε ἀναπάντητη αὐτὴ τὴ συκοφαντία, ποὺ εἶχε ὡς κίνητρό της τὴν ποιμαντικὴ ἀπραξία του ἀρχισυναγώγου, ἀλλὰ τὸν ἀποκάλεσε δημόσια ὑποκριτή. Ἂς θυμηθοῦμε ὅτι καὶ ὅλα τὰ φοβερὰ οὐαί, ὁ Κύριός μας δὲν τὰ ἀπεύθυνε πρὸς τοὺς πιστοὺς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλὰ πρὸς τοὺς ὑποκριτὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐνῷ δὲν ἐργάζονταν γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐπιθυμοῦσαν ὅμως νὰ ἔχουν τὴν ἀγάπη, τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν τιμὴ ἀπὸ τοὺς πιστούς.