Ἡ προσευχή μίας ἐγγονούλας
Ἦρθαν ἀπό τό χωριό Ποτιδάνεια Δωρίδος ἀρχές Ἰουλίου τό φετινό καλοκαίρι (2002). Ἡ μητέρα, ἡ γιαγιά, ἡ ἐγγονούλα. Ἡ γιαγιά καί ἡ ἐγγονούλα πανομοιότυπα! Συμπαθέστατες, μέ γαλάζια μάτια καί οἱ δύο, ἀντιπρόσωποι δύο διαφορετικῶν γενεῶν. Ἡ μητέρα εἶπε:
- Ἡ γιαγιά μας τό ὅτι ζεῖ τό ὀφείλει στήν προσευχή τῆς ἐγγονούλας της. Εἶχε βαριά πνευμονία καί ἦταν στό νοσοκομεῖο. Ἐκεῖ ἔπαθε πνευμονικό οἴδημα, ὅποτε τελείωσε. Ἡ ἀδελφή μου μέ πῆρε τηλέφωνο ἀπό τό νοσοκομεῖο καί μοῦ εἶπε νά ἑτοιμάσουμε τό σπίτι γιά τήν κηδεία. Ἡ κόρη μου ἦταν δίπλα στό τηλέφωνο. Ὅταν ἄκουσε τό θάνατο τῆς γιαγιᾶς, ἄρχισε νά κλαίει καί νά φωνάζει: "Ὄχι, δέν θέλω νά πεθάνει ἡ γιαγιά μου! Βοήθα μᾶς Παναγιά μου! Δῶσε μου καλέ μαμά ἕνα προσευχητάρι νά προσευχηθῶ!" Μέ κλάματα ἔψαχνε τά βιβλία, ἀλλά δέν ἔβρισκε ἐκεῖ κοντά κανένα. Βρῆκε μόνο τό πρῶτο βιβλίο Θαυμάτων τῆς Παναγίας. Τό ἄνοιξε καί ἄρχισε νά ἐπαναλαμβάνει συνέχεια τό ἀπολυτίκιο τῆς Παναγίας μπροστά στά εἰκονίσματα τοῦ σπιτιοῦ! Ζητοῦσε τό παιδί μέ μεγάλη πίστη καί δάκρυα νά τοῦ χαριστεῖ ἡ ἀγαπημένη τοῦ γιαγιά. Ἐγώ παρακολουθοῦσα ἔκπληκτη, χωρίς νά τολμῶ νά τό διακόψω καί νά τοῦ πῶ πώς στό τηλέφωνό μου εἶχαν πεῖ ὅτι εἶχε πιά τελειώσει.
Τό τηλέφωνο ὅμως ξαναχτύπησε. Ἦταν πάλι ἡ ἀδελφή μου, ἡ ὁποία φανερά συγκινημένη μου εἶπε:
-Ξέρεις ἡ μητέρα συνῆλθε, ἔδειξε σημάδια ζωῆς καί τήν ἔβαλαν ἀμέσως στήν ἐντατική μονάδα γιά παρακολούθηση!
Ἡ πίστη τοῦ μικροῦ κοριτσιοῦ νίκησε! Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος μέ τίς πρεσβεῖες Τῆς πῆρε παράταση ζωῆς γιά τήν γιαγιά, ἡ ὁποία παροῦσα ἐδῶ τά ἄκουγε αὐτά συγκινημένη, μέ ἕνα γλυκύτατο βλέμμα καί χαμόγελο.
Εἶχε δίκιο ἡ ἐγγονούλα της νά τήν ἀγαπᾶ τόσο.....
Ἀπό τό https://agiameteora.net/index.php/istories/1745-i-prosefxi-mias-eggonoylas