Ἡ εἰκόνα ἐκείνου πού ἐλπίζει στό Θεό
Ἁγίου Νεκταρίου
Πόσο ὡραία, πόσο εὐχάριστη, πόσο χαριτωμένη εἶναι ἡ εἰκόνα ἐκείνου πού ἐλπίζει στόν Θεό πού σώζει, στόν Θεό τῶν οἰκτιρμῶν, τόν Θεό τοῦ ἐλέους, τόν ἀγαθό καί φιλάνθρωπο Θεό.
Ἀληθινά μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐλπίζει στόν Θεό! Ὁ Θεός εἶναι πάντα βοηθός του καί δέν φοβᾶται ὅ,τι κακό κι ἄν τοῦ προξενήσει ἄνθρωπος.
Ἐλπίζει στόν Κύριο καί πράττει τά ἀγαθά! Κάθε τοῦ ἐλπίδα τήν ἔχει ἐναποθέσει σ' Αὐτόν, καί σ' Αὐτόν ἐξομολογεῖται μέ ὅλη του τήν καρδιά. Εἶναι τό καύχημά του, εἶναι ὁ Θεός του καί Τόν ἐπικαλεῖται μέρα καί νύχτα.
Τό στόμα τοῦ ὡραῖο, ἀναπέμπει αἴνους στόν Θεό, τά χείλη του, πιό γλυκά ἀπό μέλι καί κερί σάν ἀνοίγουν γιά νά ψάλλουν στόν Θεό· ἡ δέ γλώσσα τοῦ γεμάτη χάρη, κινεῖται πρός δοξολογία Θεοῦ.
Ἡ καρδιά τοῦ εἶναι ἕτοιμη νά Τόν ἐπικαλεσθεῖ, ἡ διάνοια τοῦ ἕτοιμη νά ἀνυψωθεῖ πρός Αὐτόν, ἡ ψυχή τοῦ εἶναι προσηλωμένη στόν Θεό καί «ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου ἀντελάβετο αὐτοῦ». «Ἐν τῷ Κυρίω ἐπαινεθήσεται ἡ ψυχή αὐτοῦ».
Ζητᾶ καί λαμβάνει ἀπό τόν Θεό αὐτό πού ζητᾶ ἡ καρδιά του. Ζητᾶ καί βρίσκει ὅσα ποθεῖ. Κρούει καί τοῦ ἀνοίγονται οἱ θύρες τοῦ ἐλέους.
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο ἐπαναπαύεται σέ ἥσυχα νερά. Ὁ δέ Κύριος του δίνει πλούσια τά ἐλέη του. Ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου κατευθύνει τήν πορεία του καί δάκτυλος Κυρίου τόν καθοδηγεῖ στούς δρόμους του.
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο δέν ἀστοχεῖ. Ἡ ἐλπίδα του δέν πεθαίνει ποτέ. Ὁ Θεός εἶναι ἡ προσδοκία του, ἡ ἀκρότατη ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς του. Πρός Αὐτόν στενάζει ἡ καρδιά τοῦ ὅλη τήν ἡμέρα: «Κύριε μήν ἀργήσεις, σήκω, κᾶνε γρήγορα, ἔλα καί ἀπομάκρυνε ἀπό τήν ψυχή μου κάθε ἀνάγκη, ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τήν ψυχή μου! Θά σέ δοξολογήσω μέ ὅλη μου τήν καρδιά Κύριε. Σέ Σένα θά ἀπευθύνεται κάθε λόγος πού θά βγαίνει ἀπ' τό στόμα μου».
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο, εὐλογεῖ τόν Ὕψιστο, τόν λυτρωτή του καί ἁγιάζει «τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ». Ἐλπίζει καί ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς τοῦ κραυγάζει πρός τόν Θεό: «Κύριε πότε ἤξω καί ὀφθήσομαι τῷ προσώπω σου;».
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο, θά ἐπικαλεσθεῖ τόν Ὕψιστο γιά νά εἰσέλθει στό ἁγιαστήριό Του, γιά νά δεῖ καί νά χαρεῖ τά θαυμάσια Του· καί ὁ Κύριος θά ἀκούσει τή φωνή τῆς δέησής του.
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο, ἀπολαμβάνει ἄκρα εἰρήνη· γαλήνη ἐπικρατεῖ στήν καρδιά του καί στήν ψυχή τοῦ βασιλεύει πλήρης ἀταραξία. Ὅταν ἔχει βοηθό τοῦ τόν Θεό, ἀπό τί νά φοβηθεῖ; Ἀπό τί νά δειλιάσει; Ἄν ξεσηκωθεῖ ἐναντίον τοῦ πόλεμος, δέν πτοεῖται, γιατί ἐλπίζει στόν Κύριο.
Ἄν τόν καταδιώξουν πονηροί δέν φοβᾶται, γιατί ξέρει ὅτι ὅλα εἶναι ὑπό τόν ἔλεγχο τοῦ Κυρίου.
Δέν ἐλπίζει στό τόξο του οὔτε στή φαρέτρα του· οὔτε ἐξαρτᾶ τή σωτηρία του ἀπό τή ρομφαία, ἀλλά ἀπό τόν Κύριο καί Θεό του, πού μπορεῖ νά τόν γλιτώσει ἀπό τά χέρια αὐτῶν πού τόν πολεμοῦν, ἀπό τήν παγίδα τοῦ ἁμαρτωλοῦ καί ἀπό τήν καταιγίδα.
Εἶναι πεπεισμένος γιά τή δύναμη τοῦ Κυρίου καί «ἐπί τόν βραχίονα τόν ὑψηλόν αὐτοῦ καί ὁ Κύριος σώσει αὐτόν».
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο, βαδίζει ἤρεμος στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς του καί διανύει τόν δρόμο αὐτό δίχως τό ἄγχος τῶν μερίμνων. Ἐργάζεται ἀκατάπαυστα τό ἀγαθό, τό εὐάρεστο καί τέλειο, τά δέ ἔργα τοῦ τά εὐλογεῖ ὁ Θεός.
Σπέρνει εὐλογημένα καί λαμβάνει πλούσιούς τους καρπούς τῶν κόπων του. Ἔχει θάρρος στόν Κύριο καί δέν παρεκτρέπεται ἀπό τούς πειρασμούς πού τόν κυκλώνουν.
Στίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς δέν παραιτεῖται, ἀλλά ἐλπίζει, διότι ἐκεῖ πού τά πράγματα φαίνονται ἀδύνατα, ὁ Θεός φανερώνει τή διέξοδο. Μέσω τῆς πίστης προσδοκᾶ καί τήν ἐλπίδα τῆς δικαιοσύνης.
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο δέν ἐλπίζει σέ χρήματα, οὔτε στό μέγεθος τῆς δύναμής του, ἀλλά ἐπαναπαύεται στή βοήθεια πού θά τοῦ παράσχει ὁ Θεός.
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο, εἶναι γεμάτος πίστη καί ἀγάπη πρός τόν Θεό, ζεῖ ἔχοντας θάρρος στήν ἀγαθή του συνείδηση, ἐμφανίζεται μέ τήν παρρησία γιοῦ ἀπέναντι στόν οὐράνιο Πατέρα του καί Τόν ἐπικαλεῖται γιά νά ἔλθει ἡ βασιλεία Του στή γῆ καί τό θέλημά Του νά πραγματώνεται στή γῆ ὅπως καί στόν οὐρανό.
Αὐτός πού ἐλπίζει στόν Κύριο, εἶναι ἀφοσιωμένος ὁλοκληρωτικά σ' Ἐκεῖνον καί ὑψώνει τήν καρδιά του στόν ἀγαθό καί ἀθάνατο Θεό.
Ζητᾶ ἀπ' Αὐτόν τό ὕψιστο ἀγαθό καί τήν ἀθανασία στή βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, καί ὁ Θεός τόν εἰσακούει.
Μακάριος ὁ ἄνθρωπος πού ἐλπίζει στόν Κύριο!
Τό γνώθι σαυτόν, ἔκδ. Ἄθως, σ.101-104.