Ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου – Ἀναγέννηση τοῦ Γένους

2025-02-11 14:42

    Ἡ 25η Μαρτίου, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ πρώτου ἀνεξάρτητου Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ ἐντεῦθεν, προσέλαβε γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες διπλῆ διάσταση. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ Ἐκκλησιαστική, καθὼς τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἑορτάζουμε τὴν κορυφαία Θεομητορική ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Παναγίας Παρθένου. Ἡ δεύτερη εἶναι ἡ ἐθνική, καθὼς σήμερα ἔρχεται στὸ νοῦ τὸ θαῦμα τῆς Ἐπαναστάσεως καὶ τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ὕστερα ἀπὸ μία μαύρη καί μαρτυρικὴ περίοδο τετρακοσίων χρόνων τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Σ’ αὐτὰ τὰ δύο θαυμαστὰ γεγονότα θὰ σταθοῦμε δι’ ὀλίγων, ἀναδεικνύοντας τὴν διπλῆ διάσταση τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. 

    Μὲ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀρχίζει νά ἐξυφαίνεται τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας· τὸ σχέδιο της ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου. Πρόκειται γιὰ μέγα καὶ ὑπέρλογο γεγονός. «Ποιός ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ συλλάβει το ἄπειρο βάθος τοῦ Μυστηρίου τοῦ Εὐαγγελισμοῦ; Ὁ Θεῖος Λόγος γίνεται ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἦταν, δηλ. ἄνθρωπος˙ καὶ γινόμενος ἄνθρωπος μένει πάλι καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἦταν, δηλ. Θεός. Ἀλλὰ καὶ ἡ Παναγία ἔγινε ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἦταν, δηλ. Μητέρα καὶ ἔμεινε ἐκεῖνο ποὺ ἦταν πρῶτα, δηλ. Παρθένος! Μυστήρια, πού, ἂν δὲν πιστεύει ὁ ἄνθρωπος στήν ἀγάπη καὶ στὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, ὅσο καὶ νὰ παιδέψει τὸ μυαλό τοῦ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ κατανοήσει»1 Μπροστὰ στὸ θαῦμα του Εὐαγγελισμοῦ ὁ λεγόμενος ὀρθὸς λόγος ὑποφέρει. Ἡ ἀνθρώπινη ἐπιστημοσύνη παρανοεῖ. Οἱ ἄνθρωποι τῆς πίστης, ὅμως, τό προσεγγίζουν μὲ καρδιακὴ πίστη καὶ ἄπειρη εὐγνωμοσύνη στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός, στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας, τοποθετεῖ μία γέφυρα μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς. Ἡ Μαρία γίνεται ἡ κλίμακα της ἐνανθρώπισης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς θέωσης τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ στιγμή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ἀναγέννησης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ τῆς ἀποκατάστασής του στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

    Περνῶντας στὴν ἐθνικὴ διάσταση τῆς ἑορτῆς θά ἐπισημάνουμε τὴν ἀρχὴ τῆς ἀναγέννησης τοῦ σκλαβωμένου Γένους. Ὁ ταπεινὸς καὶ σκλαβωμένος Ἑλληνισμὸς ξεσηκώνεται καὶ ἐπιτελεῖ τὸ θαῦμα τῆς ἐπανάστασης, ἕνα θαῦμα ποὺ ξεπερνᾶ τὴ λογική, ἀντίκειται στὰ δεδομένα τῆς ἐποχῆς καὶ ὁδηγεῖ στὴν ὁδό της ἐλευθερίας. Σ’ αὐτὸ τὸν ἀνυπέρβλητο ἀγῶνα ὁ ρόλος της Ἐκκλησίας ὑπῆρξε καταλυτικὰ σημαντικός, γιατί ἡ Ἐκκλησία, ὡς ἡ μόνη ὀργανωμένη ὀντότητα τοῦ σκλαβωμένου Ἑλληνισμοῦ, ἔγινε μπροστάρισσα καὶ ὁδηγὸς στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐλευθερία. Ὁ ἀγῶνας αὐτὸς δὲ θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ ἀναληφθεῖ ἂν στὰ τετρακόσια χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ἡ Ἐκκλησία, μὲ τοὺς παπᾶδες καὶ τούς καλογήρους της, δὲν ἀναλάμβανε τὸ βαρύτατο ἱστορικὸ χρέος νά προστατέψει τὸ Γένος ἀπὸ τοὺς ὀργανωμένους ἐξισλαμισμούς, νά διατηρήσει ζωντανὴ τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ Παιδεία, την Ἑλληνικὴ αὐτοσυνειδησία, τὴν πολύτιμη Θρησκευτικὴ καί πολιτιστικὴ παράδοση τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, κρατῶντας, ἔτσι, ἀκμαῖο τὸ ὅραμα τῆς ἐλευθερίας. Αὐτὴ ἡ πίστη στὸν Χριστὸ καὶ ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν σκλαβωμένη πατρίδα ἔγιναν οἱ βάσεις πάνω στὶς ὁποῖες στηρίχθηκαν οἱ ἐπαναστατημένοι πρόγονοί μας γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν παλιγγενεσία. 

    Τὴν ἴδια στιγμὴ ἡ Ἐκκλησία ἐκείνη τὴν ἐποχή, ἔδωσε καὶ τό αἷμα της στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐλευθερία. Ἡ ἱστορία ἔχει καταγράψει ἕντεκα Οἰκουμενικοὺς Πατριάρχες, μὲ πρῶτο τον Ἐθνοϊερομάρτυρα Γρηγόριο τὸν Ε΄, ἑκατὸ Ἀρχιερεῖς καὶ ἕξι χιλιάδες κληρικοὺς καί μοναχούς, οἱ ὁποῖοι, μὲ τὸ αἷμα καὶ τὴ θυσία τους, πότισαν τὸ δένδρο τῆς ἐλευθερίας. 

    Κι ὅμως, τὰ τελευταῖα χρόνια στὸν τόπο μας ἐπιχειρεῖται μιά ἀνίερη προσπάθεια εὐτελισμοῦ καὶ ἀπομυθοποίησης τοῦ ρόλου καί τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας στὸν ἀγῶνα τοῦ ΄21. Στὴν ἐπιχείρηση αὐτὴ στρατεύονται, δυστυχῶς καὶ ἐγχώριες δυνάμεις – πολιτικὲς καί δημοσιογραφικές - πού, εἴτε ἑρμηνεύουν τὴν ἱστορία μέ ὑποκειμενικὰ κριτήρια, κάτω ἀπὸ τὸ πολιτικο-ἰδεολογικό τους πρίσμα, εἴτε ἐξυπηρετοῦν ἐλεγχόμενα συμφέροντα, ποὺ στοχεύουν στὴν παραχάραξη καὶ στὴν θυσία τῆς ἀληθινῆς ἱστορίας, στὸ βωμό ἐλεγχόμενων καὶ σαθρῶν γεωπολιτικῶν σχεδιασμῶν. Ἡ προσπάθεια αὐτὴ δὲν εἶναι ἄσχετη μὲ τὴν θέση στὴν ὁποία βρίσκεται ὁ Ἑλληνισμὸς σήμερα, ταπεινωμένος καὶ ἐξαρτημένος ἀπὸ τὰ διεθνῆ συμφέροντα, ποὺ δὲ σέβονται τὴν Ἑλληνικὴ ἱστορία, ἐπειδὴ πρῶτοι δὲν τὴν σεβόμαστε ἐμεῖς. Πρῶτοι ἐμεῖς ἀνεχόμαστε τὴν παραχάραξή της, πρῶτοι ἐμεῖς τὴν ὑποβαθμίζουμε στήν ἐκπαιδευτικὴ διαδικασία, πρῶτοι ἐμεῖς ἀπαξιώνουμε ἐκείνους πού, σὲ πεῖσμα τῶν καιρῶν, κάνουν τὰ πάντα γιὰ νὰ τὴν ἀναδείξουν καί νὰ τὴν διδάξουν στὰ ἀνιστόρητα παιδιά μας. 

    Τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ἀδελφοί μου, εἶναι ὅτι Χριστὸς καὶ Ἑλλάδα πᾶνε μαζί. Εἶναι μεγέθη ἄρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους καὶ αὐτὸ συνιστᾶ τιμὴ καὶ ἱερὸ χρέος, νὰ τά κρατήσουμε ζωντανὰ μέσα μας, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἑλλάδα τῆς ἐποχῆς μας. Μόνο ἔτσι θὰ ἀποκτήσουμε καὶ πάλι τὴν χαμένη αὐτοπεποίθησή μας, μόνο ἔτσι θὰ καταφέρουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τό τέλμα καὶ νὰ δοῦμε τὸ μέλλον μας μὲ αἰσιοδοξία. Χρόνια πολλὰ καί Εὐλογημένα! 

Ἄρχιμ. Ε.Ο.