Κυριακή μετά τήν Ὕψωση
Toυ Χρηστάκι Εὐσταθίου Θεολόγου
Σωτήρια ὑπέρβαση
«Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ...»
Ἡ ἐφιαλτική κρίση πού ζώνει σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τό σημερινό κόσμο καί ἡ ὁποία δέν εἶναι μόνο οἰκονομική ὅπως καθημερινά διαπιστώνουμε στό βάθος της, ἀφήνει ἕνα παγερό αἴσθημα ἀνασφάλειας νά περιλούζει τό σημερινό ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος αἰσθάνεται φοβερά ἀδύναμος καί προδομένος ἀπό κοσμικά συστήματα καί ἰδεολογίες πού τόσο ἀσφυκτικά τόν κυκλώνουν.
Ἡ κρίση αὐτή ἀποκαλύπτει τελικά τήν ἀδυναμία του. Καί ἄς νόμιζε γιά τόσα χρόνια ὅτι μποροῦσε νά εἶναι παντοδύναμος, μέ τό αἴσθημα τῆς ὑπερηφάνειας καί τῆς ἀλαζονείας νά εἶναι διάχυτο σέ ὅλες τίς δραστηριότητές του ἀλλά καί γενικότερα στή στάση πού διαμόρφωνε σέ ὅλο τό πλέγμα τῶν σχέσεών του: μέ τόν Θεό, τό συνάνθρωπο, ἀλλά καί μέ τήν κτίση ὁλόκληρη.
Ἀποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα μέ τή σημερινή ὀδυνηρή πραγματικότητα καί τήν ἀδιέξοδη πορεία στήν ὁποία εἰσῆλθε ἡ ἀνθρωπότητα ὅτι τά στηρίγματα τοῦ ἀνθρώπου στόν πλοῦτο καί τήν ὑλική εὐμάρεια, μόνο ψευδαισθήσεις καί ἀπογοήτευση τοῦ πρόσφεραν. Τό πιό φοβερό ὅμως εἶναι ἡ διαπίστωση ὅτι τό ἀνεκτίμητης ἀξίας πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου ὡς «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ», συνθλίβεται μέσα ἀπό τή χρεοκοπία καί τήν κατάρρευση
οἰκονομικῶν συστημάτων καί δεικτῶν. Αὐτά εἶναι τά ἔργα καί οἱ ἡμέρες τοῦ ἀνθρώπου πού στηρίχθηκε στή βάση τοῦ «ὑπερανθρώπου» καί ἀρνήθηκε ἀπό τή ζωή τοῦτόν Θεάνθρωπο.
Τά ψεύτικα στηρίγματα
Ἀπαντήσεις γύρω ἀπό τά ἀμείλικτα σήμερα ἐρωτήματα καί προβληματισμούς δέν μπορεῖ παρά νά δίνει ἡ εὐαγγελική ἀλήθεια. Ρέουν μάλιστα τόσο κρυστάλλινα ἀπό τήν γραφίδα τῶν εὐαγγελιστῶν τά ἀληθινά μηνύματα ὥστε θά μποροῦσαν ν' ἀποτελέσουν ἰσχυρό δείκτη γιά ἔξοδο ἀπό πολλά ἀδιέξοδα.
Εἰδικότερα τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τό ὁποῖο ἀκούγεται ἐπίσης καί τήν Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, δέν ἀφήνει περιθώρια ἀμφιβολίας ὡς πρός τό ποῦ θά πρέπει νά στραφεῖ ὁ ἄνθρωπος γιά νά ἀναζητήσει τή σωστή πορεία στή ζωή του. Ἰδιαίτερα μέ τό ρηθέν ὑπό τοῦ Κυρίου «τί γάρ ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο ἐάν κερδίση τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθεῖ τήν ψυχήν αὐτοῦ;
Ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», δίνεται ὁ αὐθεντικός προσανατολισμός πού καταξιώνει τήν ὕπαρξή του στήν αἰώνια ἀρχοντιά της ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ. Πραγματικά, ὅλα τά πλούτη τοῦ κόσμου δέν μποροῦν νά συγκριθοῦν μέ τή ζωή ἑνός καί μόνο ἀνθρώπου. Αὐτό κι ἄν συνιστᾶ ἐλεγκτικό καί μαστιγωτικό λόγο ἀπέναντι σέ ὅλους ἐκείνους πού ἀναζητοῦν νά ἀνακόψουν τήν κατρακύλα τῶν οἰκονομικῶν δεικτῶν θυσιάζοντας τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, τό ὁποῖο ἀφήνουν τόσο ἄσπλαχνα νά βιώνει τόν ἐξευτελισμό καί τή μιζέρια.
Ἡ ἐπιμονή στήν ἐπιβολή τόσο στυγνῶν μνημονίων δέν φανερώνει τίποτε ἄλλο παρά τήν ἄγνοια τῆς πραγματικότητας ὅτι ὅσο περισσότερο ὁ ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ νά ἔχει καί νά κατέχει, τόσο παύει νά εἶναι αὐτός πού θά ἔπρεπε νά εἶναι. Σταματᾶ νά εἶναι ὅπως τόν ἔπλασε ὁ Θεός, μέ τό μεγαλεῖο πού τοῦ προσέδωσε μέ τήν πνοή ζωῆς πού τοῦ ἐνεφύσησε.
Ἀλλοτριώνεται καί ἀποξενώνεται ἀπό τήν ἀληθινή του φύση. Γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος, ἀπάνθρωπος καί ἀγνώριστος. Ξένος πρός τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέ τήν ὁποία προικίστηκε ἡ φύση του.
Ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ
Στόν ἀντίποδα τῆς κατρακύλας καί τῆς ἀπογοήτευσης πού γνωρίζει ὁ σημερινός ἄνθρωπος, προβάλλει ὡς μοναδική δύναμη καί ἐλπίδα ζωῆς ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου. Προσκύνησε τήν Ὕψωσή του καί ἡ Ἐκκλησία καί προσκάλεσε ὅλους νά τόν ἐγκολπωθοῦν ὡς μόνιμο στήριγμά τους.
Ἄς γνωρίζει λοιπόν ὁ σημερινός ἄνθρωπος ὅτι ὁ Χριστός πάνω στό Σταυρό δέν εἶχε ἀπολύτως τίποτε. Πρόβαλλε μόνο ἡ γυμνότητά του. Ἀκόμα καί ὁ ἱματισμός τοῦ ἔγινε ἀντικείμενο κλήρωσης. Καί ὅμως ἀκριβῶς ἐκείνη τή στιγμή ἀποκαλύφθηκε τό μεγαλεῖο της ὕπαρξης στήν πιό σημαντική παράμετρο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης. Στήν προσφορά τῆς θυσίας πού ἀναδείχθηκε ὡς ἡ κατ' ἐξοχήν δύναμη καί ζωή.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Σταυρός, τό ἀήττητο τρόπαιο τῆς ζωῆς μας, ἡ δύναμη καί τό καύχημα τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ἀπευθύνει συνεχῶς πρόσκληση νά ἀνταποκριθοῦμε στή θυσιαστική ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Στή δύναμή του, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀνακαλύψει τό χαμένο ἑαυτό του καί νά ἀκτινοβολεῖ στίς πιό ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές.