Κήρυγμα Κυριακῆς Ι' Ματθαίου
Μπροστά σέ ἕνα ἀνθρώπινο δράμα βρίσκεται ὁ Κύριός μας, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, ὅπως διηγεῖται τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἕνας τραγικός πατέρας πλησιάζει καί Τόν παρακαλεῖ νά θεραπεύσει τό παιδί του, τό ὁποῖο ὑποφέρει, εὑρισκόμενο ὑπό τήν ἐπήρεια δαιμονικῶν δυνάμεων.
Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἐκφράζει τό παράπονό του γιά τό γεγονός ὅτι ὁδήγησε τό παιδί του καί ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, δέ μπόρεσαν νά τό λυτρώσουν ἀπό τήν δύναμη τοῦ σατανᾶ. Ὁ Κύριος ἤλεγξε τήν ἐλλειμματική πίστη τόσο τοῦ πατέρα, ὅσο καί τῶν Μαθητῶν καί ἀφοῦ ἐπετίμησε τό δαιμονικό πνεῦμα ἐλευθέρωσε τό παιδί καί τό παρέδωσε ὑγιές στήν οἰκογένειά του. Οἱ Μαθητές ἐξέφρασαν τήν ἀπορία τους γιά τήν ἀδυναμία τους νά θεραπεύσουν τό δαιμονισμένο παιδί καί ὁ Κύριος τήν ἀπέδωσε στήν προβληματική τους πίστη, ἐνῶ ἐπεσήμανε πώς ἡ ἀληθινή καί ἀπόλυτη πίστη εἶναι ἱκανή νά ἐπιτελέσει σημεῖα θαυμαστά καί ὑπερλογά.
Ὁ προβληματικός χαρακτήρας τῆς πίστης τῶν Μαθητῶν μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία να προσεγγίσουμε τό γεγονός τῆς πίστης καί νά τό ἐξετάσουμε ὑπό τό πρίσμα τῆς σημερινῆς πραγματικότητας, νά το φέρουμε στά μέτρα τῆς δικῆς μας πίστης, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Κατά τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, «Πιστεύω» σημαίνει ἐμπιστεύομαι, ἀποδέχομαι, συναινῶ. Ἀποδέχομαι ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς εἶναι ἡ ἐγγύηση τῆς προσωπικῆς μου καταξίωσης, δικαίωσης καί λύτρωσης. Ἐμπιστεύομαι σ' Ἐκεῖνον τή ζωή μου ὅλη, μέ τίς χαρές καί τίς λύπες της, μέ τά πάθη καί τά προβλήματά της καί ἀγωνίζομαι, μέ τή δική Του βοήθεια, μέ τό δικό Του λόγο, νά βρῶ τήν ἐλπίδα καί νά κατακτήσω τήν σωτηρία.
Ἡ πίστη, στή γλώσσα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ξεπερνᾶ τήν ἔννοια τῆς πιστότητας στό Θεό καί τῆς ἐμπιστοσύνης στό θέλημά Του. Ἀναλαμβάνει τήν ἔννοια τῆς ἀξιοπιστίας ἐκείνου πού δηλώνει ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἔναντι τῶν ἄλλων κι ἔναντί του Θεοῦ. Ἡ ἀξιοπιστία εἶναι ἀγαθό δυσεύρετο σήμερα, ἐνῶ, συχνά, ἀπουσιάζει καί ἀπό τή ζωή καί τούς λόγους καί τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας.
Πόσο δύσκολο εἶναι να βρεθεῖ σήμερα ἄνθρωπος πού ὁ λόγος του νά εἶναι συμβόλαιο, νά ταυτίζεται καί μέ τίς προθέσεις τοῦ ἀλλά καί μέ τίς πράξεις του, νά μή λειτουργεῖ ὡς ἐπικάλυμμα ὑποκρισίας και κακότητας; Ἡ ἀξιοπιστία εἶναι ἴδιον τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων ἐκείνων πού ὄντως ἔγιναν φορεῖς τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ὄντας εἰλικρινεῖς διάκονοί του καί ὄχι ἀδίστακτοι ὑπηρέτες τοῦ ἄκρατου ἐγωισμοῦ, τῆς φιλαυτίας καί τῆς κενότητάς τους, στό βωμό τῶν ὁποίων εἶναι ἱκανοί νά θυσιάσουν σχέσεις ἀγάπης καί ἀλληλεγγύης, ἀλλά καί νά προδώσουν δεσμούς πνευματικούς.
Ἄραγε, ἀγαπητοί μου, πιστεύουμε στήν ἐποχή μας; Εἴμαστε ἀξιόπιστοι ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ἐμεῖς πού δηλώνουμε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πού ἐκκλησιαζόμαστε καί τηροῦμε μέ εὐλάβεια τά θρησκευτικά σχήματα καί τίς συμβατικές πρός τήν Ἐκκλησία μᾶς ὑποχρεώσεις; Πιστεύουμε πραγματικά καί πῶς ἐκφράζουμε τήν πίστη μᾶς αὐτή;
Πρό ἐτῶν,. δημοσιεύθηκε μία πρωτότυπη δημοσκόπηση, μέ γενικό τίτλο «Σέ ποιόν Θεό πιστεύουμε;». Τά προϊόντα της ἔρευνας ἀποκαλύπτουν τήν ἀληθινή εἰκόνα τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὅσον ἀφορᾶ στόν τρόπο καί στήν ἔκφραση τῆς θρησκευτικῆς πίστης. Τό συντριπτικό ποσοστό τῶν ἐρωτηθέντων, γιά τήν ἀκρίβεια τό 91,6%, δήλωσε ὅτι πιστεύει στό Θεό. Τήν ἴδια στιγμή τό 57,8% ἀποδέχεται τήν ὕπαρξη τῶν ψυχῶν καί τό 57% τήν ὕπαρξη τοῦ σατανᾶ. Στήν μετά θάνατον ζωή πιστεύει τό 46,7% καί ἀκόμη μικρότερο, 45,5%, στήν Δευτέρα Παρουσία καί στή μέλλουσα κρίση. Ἕνα ἀρκετά μεγάλο ποσοστό πιστεύει, τέλος, στήν μετεμψύχωση, στά φαντάσματα, στήν ἀστρολογία καί στά μέντιουμ.
Τά ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας ἀποδεικνύουν, ἄν μή τί ἄλλο, ὅτι οἱ νεοέλληνες χαρακτηριζόμαστε ἀπό βαθιά καί ἀνησυχητική σύγχυση ὅσον ἀφορᾶ στό τί καί πῶς πιστεύουμε. Παρατηρεῖται τό φαινόμενο ν' ἀποδεχόμαστε εἴτε αὐτά πού μποροῦν νά δικαιολογηθοῦν καί νά ἑρμηνευτοῦν ἀπό τήν κρησάρα τῆς λογικῆς μας, εἴτε αὐτά πού μπορεῖ νά ἀντέξει ἡ ἀσθενής καί ἀδύναμη φύση μας.Ἀντί νά προσαρμόζουμε τη ζωή μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, προσαρμόζουμε τόν Θεό στά μέτρα τῆς δικῆς μας ἀδυναμίας,φτιάχνοντας, τελικά, τόσους Θεούς ὅσοι εἴμαστε κι ἐμεῖς. Αὐτό, ὅμως, δέ συνιστᾶ γνήσια καί αὐθεντική πίστη, ἀλλά ἕναν ἰδιότυπο καί ἐπικίνδυνο πολυθεϊσμό.
Εὔλογα ἀναρωτιέται κανείς: νά πιστεύουμε τά πάντα χωρίς ἔλεγχο; Τήν ἀπάντηση δίδει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας: «Τί χρηστότερο ἀπό τίς ἐντολές ἤ τί ἀληθέστερο ἀπό τίς ἀλήθειες πού νομοθέτης τούς ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Θεός; Αὐτός καί καθοδηγητής, ἀφοῦ Αὐτός μόνος εἶναι ἡ ἀλήθεια, Αὐτός ὁ μόνος ἀγαθός».
Ἡ γνήσια καί αὐθεντική πίστη, ἀδελφοί μου, εἶναι αὐτή πού πραγματώνεται χωρίς ὅρους καί προϋποθέσεις, χωρίς τούς κανόνες πού ὑπαγορεύει ἡ ἀτελής ἀνθρώπινη λογική πού ἀπαιτεῖ νά δεῖ γιά νά πιστέψει. Μία πίστη πού, ὅταν λειτουργεῖ κατ' αὐτόν τόν τρόπο, ἔχει ὡς ἀμοιβή νά δεῖ, τελικά, αὐτό πού προσδοκᾶ. ΑΜΗΝ!
Ἀρχιμ. Ε.Ο.