"...κρυφοκοίταζαν τόν παπά τους τήν ὥρα τῆς κατάλυσης..."
Ἡ πραγματική ἱστορία.......
Τό τελευταῖο διάστημα ἔγινε πολύς λόγος γιά τό νησί τῆς Σπιναλόγκα, μέ ἀφορμή τό ὁμώνυμο βιβλίο μέ τίτλο «Τό νησί», τῆς Ἀγγλίδας Victoria Hislop.
Ἕνα ἀπό τά ἱστορικά στοιχεῖα πού πληροφορούμαστε εἶναι ὅτι οἱ χανσενικοί πού κατοικοῦσαν στή Σπιναλόγκα ἦταν ὀργισμένοι μέ τόν Θεό, γιά τό λόγο ὅτι ἡ ἀσθένειά τους ἦταν μία μεγάλη καί ἀφόρητη δοκιμασία. Ἕνας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε νά τούς ἐπισκεφθεῖ κάποτε καί νά λειτουργήσει στόν Ἅγιο Παντελεήμονα, πού ὑπῆρχε καί ρήμαζε στό νησί, συντροφιά μέ τούς νέους του κατοίκους. Λένε πώς στήν πρώτη Λειτουργία δέν πάτησε ψυχή.
Οἱ λεπροί ἄκουγαν πεισμωμένοι ἀπό τά κελιά τούς τήν ψαλμωδία, κι ἄλλοτε τήν σκέπαζαν μέ τά βογκητά τους κι ἄλλοτε μέ τίς κατάρες τους. Ὁ ἱερέας ὅμως ξαναπῆγε. Στήν δεύτερη τούτη ἐπίσκεψη ἕνας ἀπό τούς ἀσθενεῖς πρόβαλε θαρρετά στό κατώφλι τοῦ ναοῦ.
- Παπά, θά κάτσω στήν Λειτουργία σου μ' ἕναν ὄρο ὅμως. Στό τέλος θά μέ κοινωνήσεις. Κι ἄν ὁ Θεός σου εἶναι τόσο παντοδύναμος, ἐσύ μετά θά κάμεις τήν κατάλυση καί δέν θά φοβηθεῖς τή λέπρα μου.
Ὁ ἱερέας ἔγνευσε συγκαταβατικά. Στά κοντινά κελιά ἀκούστηκε ἡ κουβέντα κι ἄρχισαν νά μαζεύονται διάφοροι στό πλάι του ναοῦ, ἐκεῖ πού ἦταν ἕνα μικρό χάλασμα, μέ λιγοστή θέα στό ἱερό. Παραμόνευσαν οἱ χανσενικοί στό τέλος τῆς Λειτουργίας κι εἶδαν τόν παπά δακρυσμένο καί γονατιστό στήν Ἱερή Πρόθεση νά κάνει τήν κατάλυση.
Πέρασε μήνας. Οἱ χανσενικοί τόν περίμεναν. Πίστευαν πώς θά ?ρθεῖ τούτη τή φορά ὡς ἀσθενής κι ὄχι ὡς ἱερέας. Ὅμως ὁ παπάς ἐπέστρεψε ὑγιής καί ροδαλός κι ἄρχισε μέ ἠθικό ἀναπτερωμένο νά χτυπᾶ τήν καμπάνα τοῦ παλιοῦ ναΐσκου.
Ἔκτοτε καί γιά δέκα τουλάχιστον χρόνια ἡ Σπιναλόγκα εἶχε τόν ἱερέα της. Οἱ χανσενικοί ἀναστύλωσαν μόνοι τους τῆς ἐκκλησία καί συνάμα ἀναστύλωσαν καί τήν πίστη τους. Κοινωνοῦσαν τακτικά καί πάντα κρυφοκοίταζαν τόν παπά τούς τήν ὥρα τῆς κατάλυσης, γιά νά βεβαιωθοῦν πώς τό "θαῦμα τῆς Σπιναλόγκα" συνέβαινε ξανά καί ξανά.
To 1957, μέ τήν ἀνακάλυψη τῶν ἀντιβιοτικῶν καί τήν ἴαση τῶν λεπρῶν, τό λεπροκομεῖο ἔκλεισε καί τό νησί ἐρημώθηκε. Μόνο ὁ ἱερέας ἔμεινε στό νησί ὡς τό 1962, γιά νά μνημονεύει τούς λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά τό θάνατό τους.
Ἰδού, λοιπόν, ἕνας σύγχρονος ἀθόρυβος ἥρωας, πού δέν τιμήθηκε γιά τό ἔργο του ἀπό κανέναν, καί πού -ἄν προσέξατε- δέν παραθέσαμε τό ὄνομά του γιατί ἁπλά δέν τό γνωρίζουμε! Τό γνωρίζει ὅμως -σίγουρα- ὁ Θεός! Κι αὐτό μας ἀρκεῖ!
Ἀπό τό https://agiameteora.net/index.php/istories/2124-kryfokoitazan-ton-papa-tous-tin-ra-t-s-katalysis