Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας
Οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας δὲν εἶναι ὑπάρξεις ἐξωκοσμικὲς ἀλλὰ ἄνθρωποι ὁμοιοπαθεῖς μ’ ἐμᾶς. Ἡ ἁγιότης εἶναι ἡ ἀνοιχτὴ πρόσκληση τῆς Κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀπευθύνεται σὲ κάθε ἄνθρωπο ὅλων τῶν ἐποχῶν, στὴ συμμετοχὴ στὸν Σταυρό Του ποὺ εἶναι τὸ ἐχέγγυο τῆς ἐπιτυχίας τῆς προσωπικῆς Ἀνάστασης.
Οἱ Ἅγιοι πῆραν τὴν γενναία ἀπόφαση νὰ συσταυρωθοῦν μὲ τὸν Χριστὸ (μέσω τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος ἢ τῆς συνειδήσεως) συντρίβοντας τὸν «παλαιὸ ἄνθρωπο» διὰ τῆς μετανοίας. Ἡ χριστομίμητος ταπείνωσή τους εἵλκυσε τὴν Θεία Χάρη ποὺ ἐνοίκησε σ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς κατέστησε θεοφόρους. Αὐτὴ ἡ ἀπόλυτη ἕνωσή τους μὲ τὸν Θεὸ εἶναι «ἡ ψυχολογία τῆς ἁγιότητος», ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Ὅσιος Ἰουστίνος Πόποβιτς: «Σὲ κάθε Ἅγιο ὁ Κύριος εἶναι τὰ πάντα καὶ κάθε τί στὴν ψυχή του, στὴν συνείδησή του, στὴν καρδιά του καὶ στὸ ἔργο του».
Ὀφείλουμε νὰ τοὺς ἀκολουθοῦμε μὲ πιστότητα, ζῆλο, ἀγάπη πολλὴ καὶ ταπεινὴ μαθητικὴ διάθεση, διότι «χωρὶς ἀγάπη γιὰ τοὺς Ἁγίους ἡ ὀρθοδοξία κάποιου εἶναι ἀκρωτηριασμένη καὶ ἡ αἴσθηση προσανατολισμοῦ κλειστὴ- διότι κάποιος πρέπει νὰ ἀκολουθεῖ τὰ παραδείγματα.
π. Σεραφεὶμ Ρόουζ
Στὴν παροῦσα ἑνότητα γίνεται ἀναφορὰ γιὰ τοὺς ἁγίους της Αἰτωλοακαρνανίας, ποὺ εἴτε ἔζησαν ὀσιακῶς, εἴτε πότισαν μὲ τὸ ἁγιασμένο αἷμα τοὺς τὸ δέντρο τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἂς διαβάσουμε τὸ βίο τους, ἂς διδαχθοῦμε ἀπ’ αὐτὸν καὶ ἂς εὐχηθοῦμε οἱ Ἅγιοί μας νὰ πρεσβεύουν πάντοτε ὑπὲρ ἠμῶν…
Ἀπολυτίκιον
πάντων τῶν ἐν Αἰτωλία καὶ Ἀκαρνανία διαλαμψάντων Ἁγίων
(Ἡ ἱερὰ Σύναξη αὐτῶν ἑορτάζεται τὴν Κυριακή του Τυφλοῦ – Στ’ Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα)
Ἦχος γ’ (Τὴν Ὡραιότητα)
Τὴν πολυθαύμαστον, ἀνευφημήσωμεν τῶν Αἰτωλῶν πιστοὶ καὶ Ἀκαρνάνων γῆν, τὴν ἑξανθήσασα Χριστοῦ τὰ ἄνθη τὰ μυρίπνοα, Ἰάκωβον, Ἰάκωβον, Διονύσιον, Βάρβαρον, σοφὸν Κοσμᾶν, Ἀνδρέαν τέ, Ἰωάννην, Εὐγένιον, σὺν Λάμπρω, Θεοδώρω καὶ ἄλλω, Βλάσιον, Θεωνᾶν καὶ Δαυὶδ τοὺς ἀρωγοὺς ἠμῶν.
Μεγαλυνάριον
Σμῆνος Ἀκαρνάνων πανευκλεὲς Αἰτωλῶντε στῖφος θεοφόρον καὶ παμφαές, δᾳδουχία θεία ὁσίων καὶ μαρτύρων αὐγαῖς τῶν σῶν καμάτων ἃπαντες φώτιζε.